Wie goed kijkt, zal zich ook nog eens verbazen dat er (bijna) geen mens te zien is. RTG’s (containerstapelaars) rijden zonder chauffeur over de uitgestrekte vlaktes, zonder aanrijding met andere trucks. Alles is gerobotiseerd. De kraandrijvers, die met gebogen houding naar beneden turend, hoog in de containerkranen heen en weer reden, kunnen hun rug nu rechten. Zij besturen de containerkranen vanuit een riant kantoor aan hun bureau. En ooit zal dat misschien helemaal een automatisch proces worden. Je vraagt je af, hoe is dat zo gekomen? Hoe ging het vroeger dan? Afgelopen weekend heb ik het antwoord gevonden.

Kolhorn, een pittoresk dorp midden in het Noord-Hollandse landschap. Maar wie goed kijkt ziet dat dit niet altijd zo is geweest. De eerste rij huisjes staat achter een zware dijk. Een zeedijk, overduidelijk. Op de dijk staan drie zwart geteerde schuren, op een daarvan een bord ‘Museum De Turfschuur’. Hier is de overslag van scheepsladingen uitgevonden, ontdek ik wanneer ik binnenstap. Een aardige, oudere museumvrijwilliger vertelt dat in deze schuur (een boet, noemen ze het hier) turf werd aangevoerd, opgeslagen en over de dijk in andere schepen werd overgeslagen.

Op een enigszins amateuristisch tekeningetje wordt duidelijk gemaakt hoe dat in zijn werk ging. Een man met een met turf gevulde mand op zijn schouder loopt een hoog beladen schip af over een wankelende loopplank. De pijltjes geven de richting van de lading aan: eerst naar beneden met een handmatig bediende lift, dan volgt opslag in afwachting van kleinere schepen die de turf naar de eindbestemming brengen.

Het kostte mij slechts een beetje fantasie om de turven in containers te veranderen, het mannetje op de loopplank en het hijssysteem werden de containerkraan, de opslag in de boet een eindeloos terrein vol met turven…eh containers. De kleinere bootjes worden de binnenvaart, trein of vrachtwagen! Niet moeilijk toch?
Zelfs de werknemers hebben overeenkomsten: het mannetje van de tekening, die met gebogen rug de hele dag turf sjouwt en de containerkraanmachinist, gekromd door almaar tussen zijn knieën naar beneden te hebben gekeken. Hoeft niet meer, verleden tijd…

Lees hier alle columns van Zware Kees.