Er staan drie belangrijk kijkende immigratie-officieren op de kade. Vanonder hun strenge petten turen ze omhoog. De lichtblauwe mondkapjes, die ze verplicht dragen, doen afbreuk aan hun strenge uitstraling. Zoiets als een vechthond met een lichtblauwe muilkorf. Nogmaals kijken ze naar boven, naar de brugvleugel waar ik mij bevind. Ik zwaai vriendelijk en besef op hetzelfde moment de nutteloosheid daarvan als ik glimlach vanachter mijn mondkapje.