De eerste keer dat ik die vloer zag trok ik een wenkbrauw op. De tweede keer werd ik nieuwsgierig. Op de vloer stond een vrouw van hoge leeftijd met een soort van enorme hamer. Ze stond daar zeer ernstig te kijken, van de hamer naar de overkant van het veld en weer terug. Vóór haar lag een soort rubberen voetbal die, zo bleek later, met de hamer via de paal aan haar kant naar de overkant moest worden geslagen. Althans, dat begreep ik van een andere, zeer enthousiaste dame die me de spelregels probeerde uit te leggen. Of ik het ook eens wilde proberen. Er was namelijk ook een mannenafdeling.