De mijnbouwers waren zelf flink bezig in de chartermarkt en namen een tiental capesizers op charter, maar dat hielp de markt niet. Voor ertsreizen van Australië naar China daalden de vrachten tot iets onder $ 10 per ton, van Brazilië naar China tot iets boven $ 21 per ton.
Door Chinese kwaliteitseisen aan ijzererts uit India zou er minder erts uit India naar China gaan. Als deze geruchten waar zijn, zou dat een opsteker zijn voor de export uit Brazilië en Australië en dus voor de capesizers, maar erg slecht nieuws voor de supramaxen van rond 50.000 dwt die het grootste deel van het vervoer van ijzererts van India naar China voor hun rekening nemen.
Voor de panamaxen bleef de markt stabiel, maar het niveau is niet geweldig hoog. De Medi Rotterdam (75.735dwt, 2002) werd gecharterd oplevering Taichung, via Indonesië, teruglevering Japan voor $ 30.500 per dag, de Perla Bunker (75.884dwt, 2007) oplevering US Gulf, teruglevering Marokko voor $ 28.000 per dag plus een ballastbonus van $ 550.000. Wel groeide het aantal panamaxen dat voor langere termijn werd gecharterd, waarbij de huren sterk konden verschillen. De Fen Jin Hai (69.877dwt, 1995) werd voor 11 tot 13 maanden gecharterd voor een lage $ 24.000 per dag, de Ince Ilgas (76.500dwt, 2010) voor 5 tot 7 maanden voor $ 32.000 per dag.
Voor de handysizers en supramaxen werd het wat minder, hoewel voor reizen van Zuid-Amerika en de US Gulf nog flinke huren werden betaald. De Canary (58.170dwt, 2009) werd gecharterd oplevering US Gulf, via Houston, teruglevering West-Europa voor $ 39.600 per dag. Vooral voor de kleinere handysizers werd de markt zwakker. De Lake Hukone (28.050dwt, 2010) werd gecharterd oplevering Pasir Gudang, via West-Australië, teruglevering Zuidoost-Azië voor $ 17.750 per dag.