De programmamakers namen in februari het verschil tussen Senegalese of Atlantische tong en Noordzeetong onder de loep. Ze vroegen zich af hoe het komt dat Senegalese tong naar Nederland wordt geëxporteerd, maar dat deze platvis nergens op een menukaart is terug te vinden. Ze reisden naar Gambia om een bezoek te brengen aan de The Atlantic Seafood Company Gambia om een goed beeld te krijgen van de aanvoer en verwerking van tong. Directeur Michel Huijser nodigde de cameraploeg uit om opnamen te maken in de fabriek en trakteerde de crew op een boottocht. Met eigen ogen konden de programmamakers zien hoe de Senegalese vissers met kano’s op Atlantische tong vissen. Zo op het oog ziet de Afrikaanse tong er vrijwel hetzelfde uit als tong uit de Noordzee. De Atlantische tong is alleen iets slanker en heeft soms een lichte rode gloed bij de vinnen. Huijser verpakt de tong in zijn visfabriek en exporteert het eindproduct naar Nederland. Op de dozen staat duidelijk om welke vissoort het gaat. Maar in Nederland is het zoeken naar een speld in een hooiberg. Weliswaar liggen de dozen met deze tong bij verschillende groothandelaren opgeslagen en is sprake van een gestage afzet, maar op de diverse markten en bij de visdetaillisten is geen Atlantische tong te bekennen. De geïnterviewde visdetaillisten zeiden de voorkeur te geven aan de meer smakelijke Noordzeetong. Volgens hen zijn het vooral de restaurants die de veel goedkopere tong uit West-Afrika op tafel neerzetten. Daarbij wordt dan niet vermeld dat het om tong uit Afrika gaat. Bovendien, als er gewoon tong op de menukaart staat, doen de restaurateurs in principe niets verkeerd. Tong is tong. Maar als er Noordzeetong op de menukaart staat, terwijl het Atlantische tong betreft, begeeft de restauranthouder zich op glad ijs. Immers hij schotelt de gast Afrikaanse tong voor en hanteert de prijs van Noordzeetong. De uitzending maakte in elk geval duidelijk dat relatief veel restaurants kiezen voor de veel goedkopere tropische variant van onze Noordzeetong. (WdH)