De binnenvaartcrisis is vooral een Nederlands
probleem, zo bleek vorige week tijdens de hoorzitting van de Europese Commissie
in Brussel. Tineke Huizinga’s gebaar, om daar meteen de crisis aan te melden,
helpt het Crisisberaad Binnenvaart. Maar na alle bedenkingen van andere landen
en organisaties is het nog zeer de vraag of het wel een Europése crisis wordt. Binnen
drie maanden weten we meer.
De hele crisisprocedure was al in de vorige
eeuw bedacht, vanuit het besef dat het de binnenvaart – na een ingrijpende
sanering – ooit weer eens slecht zou gaan. Gretigheid en onbeheersbare
nieuwbouwgolven zijn immers van alle tijden, we trappen er telkens weer in. Ook
zonder de financiële en economische wereldcrisis, die ladingstromen deed
opdrogen, zou de luchtballon van de capaciteitsuitwas vroeg of laat een keer
worden lekgeprikt.