‘Ik ben geen opgever’

Vrouwelijke lichtmatroos wil eigen tanker

Door Heere Heeresma jr.
‘Nog een halfjaartje en dan ben ik klaar’, zegt Tashya. ‘Dan ben ik volmatroos.’ Waarom wilde ze matroos worden? ‘Mijn opa van moederskant was 16 toen hij aan boord ging van zeeschepen. Hij begon ook als deksman en heeft zich opgewerkt. Ik hoorde altijd verhalen van hem. Hij is in Amerika geweest, in Azië… Ik ben toen helemaal gek geworden van varen. Ik zou eerst de zeevaart ingaan, maar toen dacht ik van: voor een meisje is dat nog moeilijker dan de binnenvaart. Ik ga gewoon de binnenvaart in, kijken hoe dat is. En ik was gelijk verliefd. Ik vaar acht weken en dan heb ik een week school. Dan doe ik binnenvaartvakken en Nederlands, Engels, Duits en rekenen. Ik doe ook een beetje motorpraktijk en dan moet ik aan boord laten zien dat ik het kan. Ik ben met stage begonnen op de Hermina, een containerschip. Toen ben ik invalwerk gaan doen op de Lorena. Ik heb ook nog een tijdje thuisgezeten, want ja, als vrouw zijnde kom je niet makkelijk aan een baan in de binnenvaart. Ik wou de tankvaart in. Toen ik van mijn klasgenoten verhalen over de tankvaart hoorde en hun foto’s zag, vond ik het wel uitdagend. Je moet aankoppelen, je werkt met chemicaliën en dingen die gevaarlijk kunnen zijn. Maar ik ben toen best vaak afgewezen in de tankvaart.’

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Wilt u onbeperkt lezen? Word abonnee en krijg toegang tot unieke maritieme vakinformatie waarmee u altijd up-to-date bent.

Abonneer

Overzicht alle abonnementen

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Vrouwelijke lichtmatroos wil eigen tanker

Dit artikel is exclusief voor abonnees