Van containerschip naar Kempenaar

Bijna eindigde Harmen Engels prille schipperscarrière op de bodem van het Markermeer. Na een opleiding aan het STC voer hij als stuurman en kapitein op moderne containerschepen alvorens te kiezen voor het vrije ondernemerschap op een Kempenaar. ‘Op een containerschip heb je meer aanspraak.’

Van containerschip naar Kempenaar

‘Schippersbestaan lastig te combineren met sociaal leven’

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Wilt u onbeperkt lezen? Word abonnee en krijg toegang tot unieke maritieme vakinformatie waarmee u altijd up-to-date bent.

Abonneer

Van containerschip naar Kempenaar | Schuttevaer.nl

Van containerschip naar Kempenaar

Bijna eindigde Harmen Engels prille schipperscarrière op de bodem van het Markermeer. Na een opleiding aan het STC voer hij als stuurman en kapitein op moderne containerschepen alvorens te kiezen voor het vrije ondernemerschap op een Kempenaar. ‘Op een containerschip heb je meer aanspraak.’

Van containerschip naar Kempenaar
  • ‘Schippersbestaan lastig te combineren met sociaal leven’
  • ‘Kleinzoon eerste eigenaar redde Bona Spes van sloop’

Door Heere Heeresma jr.
Harmen Engel (1987) vaart sinds april 2012 op de Kempenaar Bona Spes (60 x 6,66, 726 ton, Caterpillar D343 365 pk) die in 1961 werd gebouwd bij De Durme in het Belgische Tielrode. Heeft hij in het afgelopen jaar nog iets spannends meegemaakt? ‘Ik ben bijna afgezopen in het Markermeer!’ In de roef van de Bona Spes haalt Harmen een exemplaar van Weekblad Schuttevaer van 8 september 2012 erbij. Op een foto op de voorpagina is te zien hoe de Bona Spes in een noordwester storm door de tanker Nordtrans uit de wind wordt gehouden, terwijl redders van de KNRM aan boord gaan. ‘Ik was geladen met graniet, onderweg naar Lelystad. Goed kijkend naar de weerberichten ben ik op weg gegaan, maar de voorspelde storm was er even iets eerder en toen zat ik er middenin. Ik heb een meter water in het ruim gehad. Matroos, vriendin en dwerghamster gingen op een politieboot. De Nordtrans is bovenwinds gaan liggen en heeft de grote golven opgevangen. Dat heeft een heel eind geholpen. Onderweg naar Lelystad waren er een stuk of 10 mensen van de KNRM aan boord gekomen en die hebben het ruim leeggepompt. Een jongen van mijn leeftijd moest in de hut bij mij komen staan om mij te kalmeren. Het klinkt wat laconiek en onwetend, maar ik had zoiets van: Ja, oké, we zitten er nu middenin en dan moeten we er wat van maken. Ik zei: joh, moet je een bakkie koffie? Nou doet-ie het nog en als-ie straks nat wordt niet meer. Hij vond het grappig. Ik was gewoon kalm. Nou ben ik in stress-situaties nooit "hoehoe"’.’

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Wilt u onbeperkt lezen? Word abonnee en krijg toegang tot unieke maritieme vakinformatie waarmee u altijd up-to-date bent.

Abonneer