Omdat het zo’n mooi vak leek

Gert van Voorst (kapitein), Roel Tukker (tweede kapitein), Joachim Hirsch (stuurman met patent), Dennie Ruchti (matroos) en Thomas Baar (leerling-matroos) varen op de gastanker Schloss Versailles. Ze zijn bijna allemaal gaan varen omdat het hen een mooi vak leek.

Omdat het zo'n mooi vak leek
  • Tankerbemanning zou graag Europese binnenvaartopleiding zien
  • ‘Jeugddroom verwezenlijkt’

Door Henriette Driesen-Joanknecht
Ze zijn het er over eens dat het belangrijk is je vakdiploma’s te halen en dat een betere afstemming tussen de binnenvaartopleidingen in Europa wenselijk is. ‘Ik zeg dat altijd tegen instromers. Je moet zorgen dat je je vakdiploma’s haalt, anders moet je concurreren met mensen die dat wel gedaan hebben’, zegt Van Voorst.

Hij las in 1974 een advertentie van Van Ommeren in De Telegraaf, waarin matrozen werden gezocht. Hij stapte over naar het toenmalige KOF in Amsterdam en begon in 1976 bij Van Ommeren. Hij bleef daar 28 jaar en vertrok, omdat de CAO verslechterde en er steeds meer werk bij kwam. ‘Ik voer op een tanker met roestvrijstalen tanks en wilde voor ik 65 zou worden kijken of ik nog iets anders kon doen. Ik werk hier nu zeven jaar, het bevalt me prima.’

Twee van zijn bemanningsleden zijn via een ander bemanningslid op de vloot gekomen. Het zijn Dennie Ruchti en Roel Tukker. ‘Ik werkte als heftruckchauffeur en wilde doorgroeien, maar kon dat niet bij dat bedrijf. Ik kwam dat bemanningslid tegen en hij vertelde een en ander over het varen. Toen vroeg ik of hij geen werk voor me wist. Zo ben ik gaan varen. Het bevalt me goed. Hier zijn genoeg mogelijkheden om door te groeien’, vertelt Ruchti.

Tukker heeft een soortgelijk verhaal. ‘Ik kende de kapitein van voetbal. We woonden in hetzelfde dorp. Zo’n 10 jaar geleden werkte ik in een wasstraat. Daar kwam ik hem weer tegen en van het een kwam het ander. Het varen bevalt me goed. Ik heb mijn papieren gehaald, maar dat heb je zelf in de hand.’

Opleiding

Ruchti loopt tegen het probleem aan dat hij zijn matrozendiploma in België haalde, omdat dat sneller was. Maar hij moet zijn matrozencursus in Nederland overdoen als hij een Nederlands vaarbewijs wil halen, omdat de gehaalde vakken onderling niet inwisselbaar zijn. Hij pleit voor uniforme opleidingen. ‘Het zou beter zijn als de vakkennis onderling inwisselbaar is in Europa.’

Maar er zijn meer punten waarop de binnenvaartopleidingen volgens beiden zouden kunnen verbeteren. Zo begrijpen ze niet waarom vakken als betonning voor het groot vaarbewijs overgedaan moeten worden als iemand al een klein vaarbewijs heeft. ‘De betonning verandert toch niet?’

Tukker haalde alles in Nederland, omdat dat hem het beste uitkwam. ‘Of alles noodzakelijk is kun je je afvragen, maar je leert er in elk geval wel wat van’, vindt hij.

Ruchti voegt eraan toe dat de Belgische opleidingen een stuk goedkoper zijn. ‘Voor de Belgische matrozencursus betaal je maar 85 euro en voor het vaarbewijs 100 euro.’

Hun kapitein benadrukt dat, als iedereen eenvoudig zijn papieren kan halen, er minder onderscheid is tussen West- en Oost-Europeanen.

Groothandel

Collega Joachim Hirsch kwam pas op latere leeftijd in de binnenvaart terecht. Hij had jarenlang een eigen bedrijf en besloot uiteindelijk zijn jeugddroom werkelijkheid te laten worden. ‘Ik leverde benodigdheden aan wijnboeren. Na 30 jaar heb ik mijn bedrijf verpacht om mijn jeugddroom na te jagen. Ik haalde mijn papieren. Van 1993 tot 2011 had ik twee banen, waaronder een varende baan. Uiteindelijk heb ik mijn bedrijf verkocht. Dat was een goede keuze.’ Hij is in zijn vrije tijd overigens Harley-rijder en zweefvliegdocent.

De Vlaamse leerling-matroos Thomas Baar is voor de derde torn aan boord. Hij is de enige die het paleis van Versailles zag, maar dat was niet uit vrije wil. ‘Ik ben er met school geweest. Het was verplicht. Ik deed TSO Handel en deed vakantiewerk bij de ouders van een vriend aan boord. Zo kwam ik in aanraking met de binnenvaart. Ik volg nu de Nederlandse matrozencursus.’

Ambities om als ondernemer te varen hebben ze geen van allen. Maar doorgroeien in hun beroep willen ze allemaal. Diploma’s halen, een rang hoger of als kapitein varen, staat op de lijst van toekomstdoelen. ‘Wij hebben allemaal een leven aan de wal. Als het slecht gaat met jouw bedrijf moet je als ondernemer zelf aan de bak. Mijn vrouw bijvoorbeeld is pedicure in haar eigen salon en ze zit in de gemeenteraad. Ik word altijd vrolijk uitgezwaaid als ik weer aan het werk ga’, legt Van Voorst uit.

Kegelplaatsen

De Schloss Versailles vaart overal heen en die afwisseling bevalt de bemanning. Het enige wat beter zou kunnen zijn de ligplaatsen voor kegelschepen. ‘In Amsterdam is behoefte aan meer van dat soort ligplaatsen en in Terneuzen. Zodat we in Terneuzen niet naar binnen hoeven te schutten als we moeten wachten.’

Scheepsgegevens

Scheepsnaam: Schloss Versailles. Lengte: 110 meter. Breedte: 10,46 meter. Diepgang: 2,90 meter. Tonnage: 1637. Europanummer: 04033460. Motor: ABC, 1146 kW. Bouwjaar: 1997. Thuishaven: Hamburg. Eigenaar: Gefo Gas.

Omdat het zo’n mooi vak leek | Schuttevaer.nl

Omdat het zo’n mooi vak leek

Gert van Voorst (kapitein), Roel Tukker (tweede kapitein), Joachim Hirsch (stuurman met patent), Dennie Ruchti (matroos) en Thomas Baar (leerling-matroos) varen op de gastanker Schloss Versailles. Ze zijn bijna allemaal gaan varen omdat het hen een mooi vak leek.

Omdat het zo'n mooi vak leek
  • Tankerbemanning zou graag Europese binnenvaartopleiding zien
  • ‘Jeugddroom verwezenlijkt’

Door Henriette Driesen-Joanknecht
Ze zijn het er over eens dat het belangrijk is je vakdiploma’s te halen en dat een betere afstemming tussen de binnenvaartopleidingen in Europa wenselijk is. ‘Ik zeg dat altijd tegen instromers. Je moet zorgen dat je je vakdiploma’s haalt, anders moet je concurreren met mensen die dat wel gedaan hebben’, zegt Van Voorst.

Hij las in 1974 een advertentie van Van Ommeren in De Telegraaf, waarin matrozen werden gezocht. Hij stapte over naar het toenmalige KOF in Amsterdam en begon in 1976 bij Van Ommeren. Hij bleef daar 28 jaar en vertrok, omdat de CAO verslechterde en er steeds meer werk bij kwam. ‘Ik voer op een tanker met roestvrijstalen tanks en wilde voor ik 65 zou worden kijken of ik nog iets anders kon doen. Ik werk hier nu zeven jaar, het bevalt me prima.’

Twee van zijn bemanningsleden zijn via een ander bemanningslid op de vloot gekomen. Het zijn Dennie Ruchti en Roel Tukker. ‘Ik werkte als heftruckchauffeur en wilde doorgroeien, maar kon dat niet bij dat bedrijf. Ik kwam dat bemanningslid tegen en hij vertelde een en ander over het varen. Toen vroeg ik of hij geen werk voor me wist. Zo ben ik gaan varen. Het bevalt me goed. Hier zijn genoeg mogelijkheden om door te groeien’, vertelt Ruchti.

Tukker heeft een soortgelijk verhaal. ‘Ik kende de kapitein van voetbal. We woonden in hetzelfde dorp. Zo’n 10 jaar geleden werkte ik in een wasstraat. Daar kwam ik hem weer tegen en van het een kwam het ander. Het varen bevalt me goed. Ik heb mijn papieren gehaald, maar dat heb je zelf in de hand.’

Opleiding

Ruchti loopt tegen het probleem aan dat hij zijn matrozendiploma in België haalde, omdat dat sneller was. Maar hij moet zijn matrozencursus in Nederland overdoen als hij een Nederlands vaarbewijs wil halen, omdat de gehaalde vakken onderling niet inwisselbaar zijn. Hij pleit voor uniforme opleidingen. ‘Het zou beter zijn als de vakkennis onderling inwisselbaar is in Europa.’

Maar er zijn meer punten waarop de binnenvaartopleidingen volgens beiden zouden kunnen verbeteren. Zo begrijpen ze niet waarom vakken als betonning voor het groot vaarbewijs overgedaan moeten worden als iemand al een klein vaarbewijs heeft. ‘De betonning verandert toch niet?’

Tukker haalde alles in Nederland, omdat dat hem het beste uitkwam. ‘Of alles noodzakelijk is kun je je afvragen, maar je leert er in elk geval wel wat van’, vindt hij.

Ruchti voegt eraan toe dat de Belgische opleidingen een stuk goedkoper zijn. ‘Voor de Belgische matrozencursus betaal je maar 85 euro en voor het vaarbewijs 100 euro.’

Hun kapitein benadrukt dat, als iedereen eenvoudig zijn papieren kan halen, er minder onderscheid is tussen West- en Oost-Europeanen.

Groothandel

Collega Joachim Hirsch kwam pas op latere leeftijd in de binnenvaart terecht. Hij had jarenlang een eigen bedrijf en besloot uiteindelijk zijn jeugddroom werkelijkheid te laten worden. ‘Ik leverde benodigdheden aan wijnboeren. Na 30 jaar heb ik mijn bedrijf verpacht om mijn jeugddroom na te jagen. Ik haalde mijn papieren. Van 1993 tot 2011 had ik twee banen, waaronder een varende baan. Uiteindelijk heb ik mijn bedrijf verkocht. Dat was een goede keuze.’ Hij is in zijn vrije tijd overigens Harley-rijder en zweefvliegdocent.

De Vlaamse leerling-matroos Thomas Baar is voor de derde torn aan boord. Hij is de enige die het paleis van Versailles zag, maar dat was niet uit vrije wil. ‘Ik ben er met school geweest. Het was verplicht. Ik deed TSO Handel en deed vakantiewerk bij de ouders van een vriend aan boord. Zo kwam ik in aanraking met de binnenvaart. Ik volg nu de Nederlandse matrozencursus.’

Ambities om als ondernemer te varen hebben ze geen van allen. Maar doorgroeien in hun beroep willen ze allemaal. Diploma’s halen, een rang hoger of als kapitein varen, staat op de lijst van toekomstdoelen. ‘Wij hebben allemaal een leven aan de wal. Als het slecht gaat met jouw bedrijf moet je als ondernemer zelf aan de bak. Mijn vrouw bijvoorbeeld is pedicure in haar eigen salon en ze zit in de gemeenteraad. Ik word altijd vrolijk uitgezwaaid als ik weer aan het werk ga’, legt Van Voorst uit.

Kegelplaatsen

De Schloss Versailles vaart overal heen en die afwisseling bevalt de bemanning. Het enige wat beter zou kunnen zijn de ligplaatsen voor kegelschepen. ‘In Amsterdam is behoefte aan meer van dat soort ligplaatsen en in Terneuzen. Zodat we in Terneuzen niet naar binnen hoeven te schutten als we moeten wachten.’

Scheepsgegevens

Scheepsnaam: Schloss Versailles. Lengte: 110 meter. Breedte: 10,46 meter. Diepgang: 2,90 meter. Tonnage: 1637. Europanummer: 04033460. Motor: ABC, 1146 kW. Bouwjaar: 1997. Thuishaven: Hamburg. Eigenaar: Gefo Gas.