• Echtpaar Van Driel moet zich ontfermen over volwassen zoon

• ‘Gelukkig hulp van de buurvrouw’

Door Henriette Driesen-Joanknecht

‘Onze zoon werd ernstig ziek. Hij is vier keer geopereerd aan een hersentumor en kan niets meer. Hij woonde op zichzelf, maar dat kan nu niet meer. Hij woont bij ons thuis. We zijn op zoek naar een goed verpleeghuis, maar dat valt niet mee in Nederland’, vertelt Gert.

Om voldoende tijd te kunnen besteden aan hun zoon, lijkt verkoop van het schip vooralsnog de beste oplossing. Maar hoe het precies moet als het schip is verkocht weet Gert niet. De economische recessie speelt hen ook parten. Het is momenteel bijvoorbeeld financieel onhaalbaar personeel in te huren voor het schip. ‘Ik kan momenteel nog geeneens een fiets kopen.’

Initiatief weg

Het begon allemaal anders in 2008. Gert begon toen, na jaren aan de wal te hebben gewerkt, weer als kapitein op een koppelverband van zijn neef. Maar hij voelde zich te oud voor de continuvaart en had slaapproblemen in het rooster acht uur op acht uur af. Bovendien vond zijn vrouw het niet leuk om alleen te zijn aan de wal. Ze ging meevaren en stelde voor om voor henzelf te beginnen. Vanaf dat moment begon de zoektocht naar een geschikt schip. Bij dit schip zat werk. Ze werden er ‘verliefd’ op en besloten het te kopen. En omdat het gunstiger voor hun werk was, verhuisden ze naar een huurhuis in Budel. ‘Kort daarna kwam die hersentumor. We zijn terugverhuisd naar Sassenheim en mijn vrouw ging aan de wal om onze inmiddels gehandicapte zoon te verzorgen. Ons huis is er nu op aangepast.’

De zorg voor hun zoon is een dagtaak voor zijn vrouw. Ze kan het in elk geval niet combineren met een baan aan de wal. Gelukkig heeft ze hulp van de buurvrouw. ‘Je krijgt hem ook niet alleen op de wc. Dan komt de buurvrouw om te helpen.’

De zoon kan achter een rollator lopen, maar niet elke dag. Soms zegt hij een paar woordjes. Het moeilijkste is dat zijn initiatief weg is, constateert Gert. ‘Als je hem ’s morgens met zijn rolstoel in het weiland zet, staat hij er ‘s avonds nog. Ik vind dat heel erg moeilijk. Als hij midden in de kamer staat, komt hij ook niet voor het eten. Hij is verder niet lastig. Hij kijkt bijvoorbeeld ‘s avonds graag tv en als wij gaan slapen zetten we tv uit en dan hoor je hem heel de nacht niet. Gelukkig heeft hij sinds kort een buddy, zodat mijn vrouw af en toe boodschappen kan doen.’

Leuk werk

Gert begon op 16-jarige leeftijd in de binnenvaart. Hij voer onder meer bij Avifauna, maar stopte daarmee toen de bruggen ook op zondag gingen draaien en er te weinig vrije tijd overbleef. Aan de wal werkte hij onder meer als magazijnchef en in de jachtbouw bij Mulder Voorschoten, totdat hij last kreeg van zijn luchtwegen. ‘De jachtbouw vond ik leuk werk. Ik deed er de techniek en had het er reuze naar mijn zin. Maar ik kreeg last van het stof. Ik lag voor mijn werk op de grond en hapte teveel stof dan goed voor me was.’

Hij stopte en kwam bij watersportzaak Van der Wansem terecht. In de zomermaanden runde hij de winkel en de inkoop van onderdelen. In de wintermaanden ging hij met de monteurs mee. Toen vroeg zijn neef of hij bij hem wilde komen varen en hij waagde die stap. ‘Achteraf gezien was dat geen goede beslissing.’

Scheepsgegevens

Scheepsnaam: Elisa-Louis. Lengte: 50 meter. Breedte: 6,60 meter. Diepgang: 2,33 meter. Tonnage: 533. Europanummer: 02301637. Motor: Caterpillar, 305 pk. Bouwjaar: 1927. Thuishaven: Sassenheim. Eigenaar: Van Driel Shipping.