Door
Henriette Driesen-Joanknecht
‘Ik had een baan van 40 uur als secretaresse/receptioniste en regelde dus heel de dag vanalles. Toen ik aan boord kwam nam ik de telefoon op en iedereen vroeg of mijn man er was. Ik kon er niet tegen dat de mensen dachten dat ik een soort Mien Dobbelsteen was. Na een jaar dacht ik, wat Pieter kan, kan ik ook en ik ben gaan leren. Ik heb alle papieren schriftelijk via het KOF gehaald, zoals mijn Rijnpatent en radar en daar ben ik hartstikke trots op’, vertelt ze.
-
‘Als ik aan boord de telefoon opnam, vroeg iedereen of mijn man er was’
-
Onverwacht schip van vader overgenomen
Nu werkt ze ook buiten en stuurt net zoveel als Pieter. Het resultaat van het buitenwerk geeft haar veel voldoening. Ze vertelt enthousiast over het vele bikken. ‘We hebben de laatste anderhalf jaar het schip gebikt en we varen om de beurt. Bij de den bikten we om de beurt drie meter per dag. Het was op dit schip niet zozeer een roestprobleem, maar zij had veel overtollige verflagen. Toen we in Zwartsluis op de werf lagen vroeg een buurman of we de den hadden gestraald. Dat was zo’n groot compliment.’
Bertha
Ze varen sinds 2005 op dit schip. Hun vorige schip was de oude Hagenaar Bertha van haar ouders. Dat schip noemden ze Obdura toen ze het overnamen. Het was aanvankelijk niet het plan om te gaan varen, vertelt ze.
‘Ik werkte naar volle tevredenheid aan de wal en Pieter was erg tevreden met zijn baan als stuurman. Ineens stierf van de ene op de andere dag mijn moeder tijdens de vaart aan een hartaanval en bleef mijn vader op 63-jarige leeftijd alleen achter. We zagen het helemaal niet aankomen, onze wereld stortte in. Ik wilde mijn baan opzeggen, maar dat vond mijn vader niks. Het schip lag stil. Daarna hebben wij om ons verdriet te verwerken de sporen onder de buikdenning met de hand schoongemaakt. Dat was monnikenwerk. Langzaam begon toen bij Pieter en mij het idee te leven om het schip over te nemen.’
Wereldschool
Pieter voer eerst nog twee jaar met zijn schoonvader. Voor zijn schoonvader vergde het een flinke aanpassing, want die moest ineens dingen gaan doen als koken. Op z’n 65ste vertrok hij naar de wal en kwam Ingrid aan boord. Vader nam een seizoenbaantje op een fietsveer, want dat was een goede manier om aan zijn nieuwe bestaan te wennen.
Intussen zitten de twee zonen van Pieter en Ingrid op het internaat in Maasbracht en zit Pieter in de oudercommissie van het internaat en de Landelijke OuderCommissie (LOC) van Meander. Dat ligt hem wel. Hij vindt het superinteressant en er wordt vergaderd over nuttige zaken, zonder af te dwalen. Hun jongste zoon was een van de kinderen die via een pilot met de Wereldschool groep 3 aan boord deed. ‘Hij is getest en bleek voor te lopen in zijn ontwikkeling. Hij pikte gewoon alles goed op. Wij vonden hem nog niet rijp om naar het internaat te gaan en dus deden we aan die pilot mee. Hij ging met 6,5 naar het internaat en stroomde in in groep 4. Het was fijn dat die mogelijkheid er was.’
Voetballen
Het echtpaar vaart veel op de Duitse kanalen en de Midden-Rijn sinds de kinderen op het internaat zitten en aan een sport willen doen. Voorheen voeren ze veel naar Maagdenburg en Bülstringen. ‘Dat is eigenlijk te ver weg met het oog op de kinderen. De jongens zitten op voetbal en willen graag de wedstrijden op zaterdagmorgen spelen. Wij doen daar erg ons best voor. Het lukt ons voor 70 tot 80%. We slapen dan bij Ingrid’s vader. Na het voetbal varen we verder als het moet’, vertelt Pieter.
Scheepsgegevens
Scheepsnaam: Obduro. Lengte: 80 meter. Breedte: 9,20 meter. Diepgang: 2,56 meter. Tonnage: 1233. Europanummer: 02101776. Motor: Caterpillar 2 x 400 pk. Thuishaven: Wessem. Bouwjaar: 1930. Eigenaar: VOF Obduro.