Het ontslag zorgde destijds voor veel beroering in Werkendam, waarbij zelfs het bestuur naar huis werd gestuurd. Met de komst van Mulder lijkt de rust teruggekeerd op het internaat.
Voordat Mulder aan de slag ging in Werkendam, werkte hij meer dan tien jaar op de Gomarus scholengemeenschap in Gorinchem. Eerst als leraar economie en sinds zes jaar als deelteamleider, waarbij hij verantwoordelijk was voor de aansturing van 15 collega’s en 160 leerlingen. ‘De aanstelling als directeur is een forse stap omhoog, maar het dragen van verantwoordelijkheid bevalt me goed’, zegt Mulder. ‘Ik blijf met en voor jongeren werken en maak me zo dienstbaar voor onze achterban. Ik ben niet echt bekend met de schipperswereld, al had ik wel te maken met schipperskinderen op de Gomarus. Het eerste gesprek met het bestuur in het voorjaar verliep echter goed, net als het assessment. Ik heb wel direct gemeld dat ik het schooljaar op de Gomarus wilde afmaken, maar vanaf half mei ben ik al een dag in de week aan de slag gegaan op het internaat. Zo ben ik begonnen met mee-eten op alle 12 leefgroepen om zo kennis te maken met de kinderen en wil ik met alle 75 collega’s een gesprek.
‘Ik ben blij dat ik voor de vakantie al kon beginnen, de mensen zijn nu niet meer nieuw voor me. Dat voelt toch bekend en vertrouwd. Om me nog meer in te leven in de schipperswereld, heb ik in de zomervakantie een weekje meegevaren met de familie Peggeman op de Keistad, een schipper die zijn kinderen in Dordrecht op het internaat had. Varen is leuk en leerzaam en Nederland ziet er vanaf het water heel anders uit. Het is ook goed om te doen, zo kan ik me beter verplaatsen in de schipper. Het was ook gezellig bij het gezin aan boord.’
Erg vol
Mulder kende zijn voorganger Weppelman niet persoonlijk. ‘Ik had natuurlijk wel iets in de krant gelezen over zijn ontslag. Maar de ins en outs zijn me niet bekend. Persoonlijk hecht ik veel waarde aan het delen van een gezamenlijke visie en samen optrekken van bestuur, directeur en overige MT-leden. Het belangrijkste is, dat het internaat nu in rustig vaarwater terechtkomt, dat alle neuzen weer dezelfde kant op staan. Dat is vooral in het belang van de kinderen. Op schippersinternaat De Merwede wonen met ingang van het nieuwe schooljaar 144 kinderen. We zitten erg vol, maar van uitbreiding is geen sprake. Daarvoor zijn de economische ontwikkelingen te grillig. Een moeder die aan de wal gaat wonen om zelf voor de kinderen te zorgen is nu economisch niet haalbaar. Maar er zijn ook schippers die stoppen, vanwege de economische ontwikkelingen.
We merken op het internaat dat de kinderen iets vaker op zaterdag worden gehaald. En je hoort de kinderen er wel over praten, het houdt ze bezig. Gelukkig blijft het kindertal van de Merwede tot op dit moment stabiel, dit in tegenstelling tot vrijwel alle andere internaten. De Merwede werkt op een prettige manier samen met de Driemaster uit Krimpen aan den IJssel en Eben Haezer uit Dordrecht, die nu samen stichting Limena vormen.’ (HVK)