Door

Henriette Driesen-Joanknecht

Als voorbeeld noemt hij de losverklaring en de vaartijdenwet. ‘Je moet een losverklaring hebben dat het bedrijf je schip schoon heeft afgeleverd. Die krijg je af en toe, maar anders moet je er zelf een invullen, want er wordt ook op de losverklaring gecontroleerd. Als je er geen hebt, heb je een probleem. Met betrekking tot de vaartijdenwet is er ook veel veranderd. Vroeger maakte het niet uit wanneer je de uren voer. Nu moet je een tachograaf hebben als die uren in de nacht vallen.’

• Sjaak en Mieneke verwachten Ostrea te verlaten als ze 70 zijn

• ‘Lastig als je als ondernemer ziek wordt’

Sjaak als Mieneke zijn schipperskinderen. De ouders van Sjaak voeren op de Brio, die van Mieneke op de gemotoriseerde klipper Geja. Sjaak zat in Dordrecht op het internaat. ‘Ik werd op school getest voor de HAVO, maar wilde liever naar de LTS, omdat ik met mijn handen wilde werken. Ik moest van mijn vader naar de MAVO en bleef daar twee keer zitten. Toen mocht ik wel naar de LTS, maar daar had ik inmiddels geen zin meer in en ik kwam naar boord.’

Mieneke vertelt een soortgelijk verhaal. Ze zat op de MAVO en de Huishoudschool, maar hield meer van feestjes. ‘Ook ik heb mijn school niet afgemaakt. School was een bijzaak voor mij. Op een gegeven moment heb ik er zo’n rommeltje van gemaakt, dat ik naar boord ben gegaan.’

Zelf kiezen

Het echtpaar kreeg twee kinderen. Hun dochter zit momenteel op de Haagse Hogeschool en hun zoon werkt bij IHC Kinderdijk en gaat twee avonden per week naar school. Ze vonden het belangrijk dat hun kinderen zelf een beroep kozen. ‘Onze zoon heeft anderhalf jaar aan boord gewerkt, maar varen was niet zijn ding. Onze kinderen vinden het leuk om in de vakanties aan boord te zijn en te helpen, maar verder niet. We hebben het ook niet gestimuleerd. Ze moesten zelf kiezen.’

Ze vinden het moeilijk hun eigen toekomst en die van hun scheepstype te voorspellen. ‘Het kan alle kanten op. We verwachten nog een aantal mooie jaren met elkaar te hebben. We weten niet tot hoelang we moeten werken, maar we denken tot we een jaar of 70 zijn. En tegen de tijd dat wij aan de wal gaan zal het schip wel naar de sloop gaan. Aan de andere kant, misschien bouwen ze over een jaar of vijf dit soort schepen nieuw, omdat de grote nieuwbouw de verwachtingen niet waarmaakt. We hebben in elk geval geen directe opvolger. We zullen dus het schip op de markt moeten verkopen of slopen.’

Afgetreden

Sjaak was met de kerst 25 jaar lid van Koninklijke Schuttevaer en vervulde 17 jaar een bestuurstaak. Sinds deze kerst is hij om persoonlijke reden afgetreden. ‘Ik vond dat ik er te weinig tijd aan kon besteden en er waren twee goede kandidaten om mij op te volgen. Daarbij is er bij mijn vrouw schildklierkanker geconstateerd en stond mijn hoofd er niet naar.’

Het is lastig als je als ondernemer ziek wordt, constateren beiden. ‘Op dat punt heb je niet het handigste beroep gekozen. Als je werknemer bent, dan meld je je ziek en alles wordt geregeld. Als varende ondernemer ligt dat moeilijker. Als je in Mainz ligt en je moet naar het ziekenhuis is het lastig. Dan gaan we in de haven liggen en dan hoop je dat alles er nog is als je terug bent.’

Horten & Stoten

Sjaak werkte voordat hij trouwde op een sleepboot die aan de Oosterscheldewerken werkte. Ik voer op de Calypso. Het was hard werken. We begonnen op maandagmorgen om 8 uur en draaiden met zijn drieën tot zaterdag 14 uur volcontinu. Het was leuk werk. We legden de matten tussen de peilers.’
Met de vorige motor stonden ze in de rubriek Horten & Stoten, vertelt hij. ‘Dat was een Sulzer. Hobbelpaard noemde ik die motor. Het staat ook in het later uitgegeven boekje.’

Scheepsgegevens

Scheepsnaam: Ostrea. Lengte: 84,50 meter. Breedte: 9,05 meter. Diepgang: 2,78 meter. Tonnage: 1392.
Europanummer: 02317441. Motor: Mitsubishi, 862 pk. Bouwjaar: 1958. Eigenaar: VOF Van der Vliet-Grinwis. Thuishaven: Dordrecht.