‘Als je in mijn tijd met een schip van 100.000 gulden begon, dan deed je iets gewaagds als ondernemer. Tegenwoordig beginnen ze met een miljoen euro’, zegt Geert. Zijn vrouw herinnert zich dat ze ooit met zestig gulden naar de markt ging en dan voor haar gevoel de halve markt leeg kon kopen. Voor het geld dat je tegenwoordig aan boodschappen kwijt bent, kon je vroeger naar de juwelier.

Duidelijk is dat iedereen in de huidige markt minder geld overhoudt van een reis. En wie pas een schip heeft gekocht, heeft daar het meest last van. De situatie is niet gezond, stelt Bep, want als de opbrengsten zo laag liggen dat er met een nieuw schip niet meer voor kan worden gevaren, kunnen de ‘oudere’ schepen op den duur niet meer vernieuwen. ‘Het is erg moeilijk op te lossen allemaal. Het beste lijkt mij als het uitgangspunt is, dat er een vracht wordt bedongen waarvoor een nieuwbouwschip kan varen, want anders krijg je een oude vloot.’

Depressie

Geert wilde vroeger wel een nieuwbouwschip, al was een 110-meter niet zijn wens. Later stelde hij zijn plannen bij, omdat het leven anders bepaalde. ‘Mijn vrouw kreeg na ons tweede kind een postnatale depressie. Ze is daarna nooit meer de oude geworden. Bovendien hadden we het naar ons zin op dit schip.’

• ‘Veel te danken aan Wasserschutzpolizei’

• Geert en Bep Koster herinneren zich spitsentijd als mooiste periode

Voor dit schip voeren ze tien jaar op een 73 x 7,20 meter, daarvoor zaten ze acht jaar op de spits. De spits was achteraf gezien de mooiste tijd, vertellen ze.

‘Als je terugkijkt, was dat het beste. Je had niet veel. Je waste je aan het aanrecht en had een kleine koelkast. Tegenwoordig heb je een materialistischer leven, maar sociaal is het armer. Nu heb je de 24-uurs economie en woon je op een eiland. In onze spitsentijd gingen ’s morgens om zes uur de sluizen open en om zeven uur ’s avonds was het gedaan. Soms voeren we weken op met dezelfde collega. In de avonduren speelden we spelletjes. Als het spel tegen de tijd dat we gingen slapen niet afgelopen was, gingen we de volgende dag verder. Je wist niet beter en miste daarom de luxe van tegenwoordig niet.’

Maar hun spitsentijd was niet alleen rozengeur en maneschijn, herinnert Geert zich. ‘In 1975 hadden we een slecht jaar. Ik heb eerst mijn been gebroken, daarna lagen we weken in de staking en daarna moest onze dochter worden geboren. Dat was financieel gezien een slechte tijd, want we voeren toen ook nog niet zo lang en waren voor die tijd gewaagd begonnen.’

Loondienst

In de binnenvaart wordt veel geklaagd op de Wasserschutzpolizei (WSP). Dat is niet altijd terecht, vinden de opvarenden van de Ambulant. Ze kwamen op een andere manier met de WSP in aanraking. ‘In 2007 hebben wij op km 824 een machinekamerbrand gehad. We stonden met onze matroos buiten en hebben veel te danken aan de WSP en de brandweer. Daarna is dit schip gehermotoriseerd, want de hele machinekamer was zwart.’

De kinderen van Geert en Bep zijn aan de wal gegaan, tenminste hun zoon vaart in loondienst op de Oranje Nassau en hun schoonzoon op de Stolt Texas. Ze vinden het een wijze keuze, zeker als je de verdiensten ziet.

Hun eigen toekomstplannen hebben ze in de loop van de tijd drastisch bijgesteld. ‘We hebben altijd gezegd dat we zouden stoppen met 57. Dat redden we niet meer. Je krijgt het niet rond om vervroegd met pensioen te gaan. Het schip is namelijk onze spaarpot om een huis te kopen. We hadden natuurlijk een levensverzekering afgesloten toen we jong waren, maar die is tegenwoordig niks meer waard.’ (HDJ)

Scheepsgegevens

Scheepsnaam: Ambulant. Lengte: 80 meter. Breedte: 9,32 meter. Diepgang: 2,52 meter. Tonnage: 1200. Europanummer: 2313457. Motor: Mitsubishi, 864 pk. Bouwjaar: 1969. Thuishaven: Lage Zwaluwe. Eigenaar: VOF G. Koster-H.C. Lucas.