‘Alles nieuw is enige voordeel’

‘Het is nu een jaar later, het schip vaart weer en we zijn gelukkig, maar we hebben wel heel veel meegemaakt’, zegt Susanne Junger, de vrouw van Johann Junger, schipper van de eetbare olieëntanker Nesselande. Hun schip werd 18 november 2008 ter hoogte van Schiedam op de Nieuwe Maas overvaren door het zeeschip Helga Fell.

MdV

De Nesselande - een jaar later

De Nesselande vaart sinds juli weer, met een nieuwe motor en woning. ‘Dat is het enige voordeel’, zegt Susanne. ‘Alles is nieuw, maar voor de rest was het geen gemakkelijk jaar.’

  • De Nesselande, een jaar later

De juridische afwikkeling van de aanvaring is nog niet rond. ‘De verkeerspost heeft een dvd gemaakt met beelden van de aanvaring en onze advocaten doen hun best om onze schade te verhalen op de Helga Fell. Naar onze mening was er genoeg ruimte om over te steken. Het was zeker niet te krap, zoals in het Jaarboek Binnenvaart 2009 wordt gesuggereerd. De Helga Fell voer hard en reageerde niet op de marifoon.’
Junger stak 18 november de Nieuwe Maas over ter hoogte van de Beneluxtunnel. De coaster raakte de Nesselande ter hoogte van de achterste tank. Junger en zijn matroos werden door de bemanning van de havendienst van boord gehaald. De feeder voer door. De Nesselande werd tegen de kant geduwd en zonk daar.

Eerste schip

De Nesselande werd geborgen en naar werf ’t Ambacht in Hendrik-Ido-Ambacht gesleept. Daar was het wachten op de verzekering. ‘Het was onzeker of het schip zou worden gesloopt of niet. We hebben naar andere schepen gekeken, maar wilden liever ons eigen schip houden. We zijn 34 en 35 jaar en hadden dit schip nog geen jaar. Na zestien jaar voor een rederij te hebben gevaren, was dit ons eerste eigen schip. Maar het enige dat nog goed was, waren de ladingtanks. Ons schip heeft tanks die schuin weglopen aan de onderzijde en is bij uitstek geschikt voor het werk wat we doen, varen met tarwezetmeel van Hamm naar Nijmegen voor Maaskade Bevrachters.
‘Op 31 december werd duidelijk dat we het schip weer konden opbouwen. We zijn toen meteen met heel veel lieve vrienden en familie aan het strippen geslagen en weken beziggeweest. Alles moest eruit. Bizar wat er allemaal tevoorschijn kwam, dikke lagen behang, vloer over vloer en zelf een betonnen vloer, het was vreselijk. Het schip is ook uit 1964 en alles had natuurlijk in de gasolie gelegen en ook onder water. Echt alles moest eruit.
‘Toen dat was gebeurd konden de bedrijven aan boord komen. Maandenlang is er door heel veel verschillende mensen keihard gewerkt. En ik moet zeggen, het is prachtig geworden. Dat is eigenlijk het enige voordeel aan dit alles. Alles is nieuw, de apparatuur, de hele woning. En we hebben ook een nieuwe motor. Het deed mijn man wel veel pijn dat hij afscheid moest nemen van zijn oude Deutz, die al sinds 1964 in het schip stond. Dat ging hem echt aan ‘t hart. En het frappante was dat die Deutz ook nog gewoon liep. Hij was onder water geweest, maar ze kregen hem zo weer aan de praat. Maar op advies van de bank is er toch een nieuwe Mitsubishi ingekomen. En die bevalt toch ook wel heel goed.’

Gelukkig

‘Ik denk dat mijn man alles heeft verwerkt door zeven dagen in de week aan de opbouw van het schip te werken. In het begin sliep hij slecht, maar daar had hij na een tijdje geen last meer van. Het was ook heel prettig dat we in de wijk Nesselande in Rotterdam een huis hebben waar ik normaal gesproken van maandag tot en met vrijdag met de kinderen woon. De werf was prima aan te rijden.
‘Vanaf het moment dat hij de motor kon starten was alles weer goed. Mijn man was zó blij dat hij weer kon varen. Ons eerste tochtje ging naar Vlaardingen, langs de plek waar het allemaal is gebeurd. Onze kinderen van zes en acht vinden het ook weer heerlijk om te varen en onze zoon ontpopt zich al als een echte matroos.
‘De crisis is in ons voordeel geweest. We hoefden bijvoorbeeld niet lang te wachten op de nieuwe motor. We hebben eigenlijk verder niet zoveel last van de crisis. We hebben een goed contract en dat loopt gewoon door. We varen lekker en zijn gelukkig.’

‘Alles nieuw is enige voordeel’ | Schuttevaer.nl

‘Alles nieuw is enige voordeel’

‘Het is nu een jaar later, het schip vaart weer en we zijn gelukkig, maar we hebben wel heel veel meegemaakt’, zegt Susanne Junger, de vrouw van Johann Junger, schipper van de eetbare olieëntanker Nesselande. Hun schip werd 18 november 2008 ter hoogte van Schiedam op de Nieuwe Maas overvaren door het zeeschip Helga Fell.

MdV

De Nesselande - een jaar later

De Nesselande vaart sinds juli weer, met een nieuwe motor en woning. ‘Dat is het enige voordeel’, zegt Susanne. ‘Alles is nieuw, maar voor de rest was het geen gemakkelijk jaar.’

  • De Nesselande, een jaar later

De juridische afwikkeling van de aanvaring is nog niet rond. ‘De verkeerspost heeft een dvd gemaakt met beelden van de aanvaring en onze advocaten doen hun best om onze schade te verhalen op de Helga Fell. Naar onze mening was er genoeg ruimte om over te steken. Het was zeker niet te krap, zoals in het Jaarboek Binnenvaart 2009 wordt gesuggereerd. De Helga Fell voer hard en reageerde niet op de marifoon.’
Junger stak 18 november de Nieuwe Maas over ter hoogte van de Beneluxtunnel. De coaster raakte de Nesselande ter hoogte van de achterste tank. Junger en zijn matroos werden door de bemanning van de havendienst van boord gehaald. De feeder voer door. De Nesselande werd tegen de kant geduwd en zonk daar.

Eerste schip

De Nesselande werd geborgen en naar werf ’t Ambacht in Hendrik-Ido-Ambacht gesleept. Daar was het wachten op de verzekering. ‘Het was onzeker of het schip zou worden gesloopt of niet. We hebben naar andere schepen gekeken, maar wilden liever ons eigen schip houden. We zijn 34 en 35 jaar en hadden dit schip nog geen jaar. Na zestien jaar voor een rederij te hebben gevaren, was dit ons eerste eigen schip. Maar het enige dat nog goed was, waren de ladingtanks. Ons schip heeft tanks die schuin weglopen aan de onderzijde en is bij uitstek geschikt voor het werk wat we doen, varen met tarwezetmeel van Hamm naar Nijmegen voor Maaskade Bevrachters.
‘Op 31 december werd duidelijk dat we het schip weer konden opbouwen. We zijn toen meteen met heel veel lieve vrienden en familie aan het strippen geslagen en weken beziggeweest. Alles moest eruit. Bizar wat er allemaal tevoorschijn kwam, dikke lagen behang, vloer over vloer en zelf een betonnen vloer, het was vreselijk. Het schip is ook uit 1964 en alles had natuurlijk in de gasolie gelegen en ook onder water. Echt alles moest eruit.
‘Toen dat was gebeurd konden de bedrijven aan boord komen. Maandenlang is er door heel veel verschillende mensen keihard gewerkt. En ik moet zeggen, het is prachtig geworden. Dat is eigenlijk het enige voordeel aan dit alles. Alles is nieuw, de apparatuur, de hele woning. En we hebben ook een nieuwe motor. Het deed mijn man wel veel pijn dat hij afscheid moest nemen van zijn oude Deutz, die al sinds 1964 in het schip stond. Dat ging hem echt aan ‘t hart. En het frappante was dat die Deutz ook nog gewoon liep. Hij was onder water geweest, maar ze kregen hem zo weer aan de praat. Maar op advies van de bank is er toch een nieuwe Mitsubishi ingekomen. En die bevalt toch ook wel heel goed.’

Gelukkig

‘Ik denk dat mijn man alles heeft verwerkt door zeven dagen in de week aan de opbouw van het schip te werken. In het begin sliep hij slecht, maar daar had hij na een tijdje geen last meer van. Het was ook heel prettig dat we in de wijk Nesselande in Rotterdam een huis hebben waar ik normaal gesproken van maandag tot en met vrijdag met de kinderen woon. De werf was prima aan te rijden.
‘Vanaf het moment dat hij de motor kon starten was alles weer goed. Mijn man was zó blij dat hij weer kon varen. Ons eerste tochtje ging naar Vlaardingen, langs de plek waar het allemaal is gebeurd. Onze kinderen van zes en acht vinden het ook weer heerlijk om te varen en onze zoon ontpopt zich al als een echte matroos.
‘De crisis is in ons voordeel geweest. We hoefden bijvoorbeeld niet lang te wachten op de nieuwe motor. We hebben eigenlijk verder niet zoveel last van de crisis. We hebben een goed contract en dat loopt gewoon door. We varen lekker en zijn gelukkig.’