‘Het betekende dat de kinderen van mijn broer naar het internaat moesten, omdat wij varen. Mijn broer is geen onbekende in de binnenvaart, maar zijn gezin woonde aan de wal. Mijn broer had Cumarine (scheepsmeetsystemen). Het gaat gelukkig goed met de kinderen op het internaat, boven verwachting zelfs, want voor hen is het een ingrijpende verandering. Ook aan boord met onze eigen dochters gaat het goed. Maar we zijn allemaal anders tegen het leven aan gaan kijken. Je moet er maar een beetje van genieten’, vertelt Wim.

Crisis op crisis

Het jaar begon emotioneel turbulent voor de opvarenden van de Celeste, maar daarna kwam de crisis in de vrachtvaart. Het is allemaal net even teveel, constateert Wim. ‘De kinderen zijn in januari bij ons gekomen en eind januari overleed mijn broer. We hadden de dood van zijn vrouw nog niet eens verwerkt. Toen kwam de kredietcrisis. Als je het goed bekijkt heb je het nog redelijk goed, maar de crisis komt op alle fronten emotioneel niet goed uit. We hebben al zoveel ellende gehad. Een voordeel van de crisis is wel dat de binnenvaart er socialer van is geworden, doordat iedereen meer tijd heeft. Het is te hopen dat de binnenvaart dat als les meeneemt. Vorig jaar sprak je alleen maar kort met collega’s over welke reis je had en of je een goede vracht had. De gespreksstof reikte niet verder.’

Klassiek verhaal

Wim hoopt dat de crisis van korte duur is en verwacht in het najaar quitte te draaien en hoopt dat de consument maar veel gaat kopen. Hij moet wel positief denken, want de Celeste is een familiebedrijf dat al jaren hard werkt zonder te speculeren. ‘Het is gevaarlijk als het zo doorgaat, want dan slinken de spaarcentjes wel erg hard. Als het transport aantrekt hebben wij als binnenvaart goede kansen, want de weg zit nog steeds vol. Het is te hopen dat de sector die kans krijgt.’

Wim ging varen, omdat zijn ouders voeren. Ook Sandra is van de vaart. Ze staat model voor het klassieke verhaal van de schippersdochter die niet wilde gaan varen, maar uiteindelijk toch op een schip terechtkwam, omdat de liefde te sterk was, lacht ze. Inmiddels vaart ze al negentien jaar met haar man. Ze zit in de oudercommissie van het Julia-internaat in Zwijndrecht.

‘Ik zit er voor het belang van onze kinderen. Je moet er tijd voor maken. Soms mis ik een vergadering, omdat ik niet van boord kan, want wij hebben een man-vrouwbedrijf. Ik ben te spreken over het internaat. Ze ondersteunen ons goed. We hebben er veel aan. Ik merk wel dat ik me een jaar geleden drukker maakte om kleine dingen op het internaat.’

Respect

Voor de bemanning van de Celeste is het erg belangrijk dat er langs de Rijn eindelijk eens wordt voorzien in autosteigers en ligplaatsen. ‘Wij hebben meegemaakt dat wij een ligplaats in Mainz zochten, omdat Wim en ik samen van boord af wilden. Ik moest uiteindelijk alleen van boord, omdat er niets te vinden was’, illustreert Sandra het belang. Ook mag er wat haar betreft vanaf de wal wel wat meer respect worden getoond voor het werk van de binnenvaartschipper. ‘Aan de wal noemen ze je meneer en mevrouw de directeur als je een bedrijf hebt, maar als je als binnenvaartondernemer om voorzieningen vraagt om normaal van boord af te kunnen zeggen ze rustig: "Dan had je maar geen schipper moeten worden."’

Geen vakantie

De eigenaren gaan vanwege de crisis niet op vakantie dit jaar. ‘Voorheen kwam er een aflosser en dan gingen we weg. Dat doen we dit jaar niet. We gaan proberen eruit te halen wat erin zit. We willen voorkomen dat we alles kwijtraken wat we in jaren hebben opgebouwd. We hebben vier kinderen, waarvoor we door moeten en er het beste van moeten maken.’ (HDJ)

Scheepsgegevens

Scheepsnaam: Celeste.
Lengte: 105 meter.
Breedte: 11,45 meter.
Diepgang: 3,64 meter.
Tonnage: 3047.

Europanummer: 02326407.
Motor: Caterpillar, 1521 pk.
Bouwjaar: 2004.
Thuishaven: Zwijndrecht.
Eigenaar: VOF Koopmans-Van Oeveren.