‘We staan echt op het punt te beslissen: het schip verkopen of doorvaren. Er schijnt momenteel nog handel te zijn. Het is moeilijk. Je weet het toch nooit en kan alleen achteraf bepalen of het een goede keuze was. Mijn man is 62. We weten ook niet of de overheid het ons gunt om op 65-jarige leeftijd te stoppen, omdat die leeftijd in de toekomst naar 67 gaat. Eigenlijk willen we naar de werf om het schip nog voor zeven jaar een certificaat te geven’, vertelt Marja.
Ondanks de crisis zien ze wel toekomst voor hun type schip, want dergelijke schepen zullen altijd nodig blijven. Ze baseren zich daarbij op de afmetingen van de vaarwegen die de Dandy bevaart. ‘Er zijn nog zat plaatsen waar wij echt een groot schip zijn. We varen veel in voormalig Oost-Duitsland. Elk huis heeft daar een nieuw dak en interieur nodig en ze hebben daar op den duur nieuwe straten nodig. Dan heb je Polen en Tsjechië nog. Je tilt die landen niet in twintig jaar naar de 21ste eeuw.’
In dat vaargebied zijn de steden wel modern, maar mensen uit het Westen verkijken zich volgens Ronald en Marja op het eenvoudige bestaan op het platteland. Als voorbeeld noemen ze de haven van Stepnica, dat ongeveer tachtig kilometer voorbij Stettin ligt. ‘In Stepnica zit een ijzerhandel en het ijzer wordt daar naartoe gebracht op een fiets met een karretje of met het paard en wagen of per ezel. Het is daar nog allemaal handwerk. Maar ooit zullen de mensen op het platteland ook moderniseren en wat meer luxe willen.’
Jubileum
In de toekomst verwacht het echtpaar dat het gezinsleven zich in de binnenvaart naar de wal verplaatst. ‘Wij denken dat het zakelijker wordt in de binnenvaart. Nu is het goedkoper om met je vrouw te varen, maar als de economie opbloeit is een andere exploitatievorm waarschijnlijk efficiënter.’
De binnenvaart is met de sloopregeling uiteindelijk niet veel opgeschoten, constateert Ronald. Hij vindt dat er vraagtekens mogen worden gezet bij de tarieven die in het verleden zijn betaald. ‘In de binnenvaart gooide iedereen zijn spits in de sloop en kocht zo onderhand een 3000-tonner. Dat draagt niet bij aan het beheersen van de capaciteit. En dan heb je de economische situatie. Ik denk dat het bedrijfseconomisch gezonder zou zijn een nieuw schip te bouwen als het vlak versleten is. Maar dat is nog nooit iemand in de binnenvaart gelukt en dat zegt wel iets.’
Ronald is van de wal. Hij woonde aan de Koningshaven en ging varen omdat een vriend van hem voer. Hij begon bij sleepdienst Volharding en stapte daarna over naar sleepdienst Eerland. Toen kocht hij op zeventienjarige leeftijd een luxe motor, waarmee hij failliet ging. Hij ging weer in loondienst op een tanker en het echtpaar kocht een spits. Dat kon, omdat ze op huwelijkse voorwaarden zijn getrouwd. Als hij erover nadenkt hoopt hij nog vijf jaar te varen, omdat hij dan een jubileum heeft. ‘Dan vaar ik vijftig jaar en dat voor iemand die van de wal is.’
De ouders van Marja voeren op de Adriana en de Rea-Silvia. Haar opa voer nog onder zeil en later met een opduwer. Hij was de eerste bietenschipper van Puttershoek. ‘Ik weet niet of het er nog hangt, maar er hing een grote foto van hem in het kantoortje van de bevrachter in de fabriek daar.’ (HDJ)
Scheepsgegevens
Scheepsnaam: Dandy.
Lengte: 67 meter.
Breedte: 8,20 meter.
Diepgang: 2,68 meter.
Tonnage: 1019.
Europanummer: 3110065.
Motor: MTU, 460 pk.
Bouwjaar: 1924.
Thuishaven: Hellevoetsluis.
Eigenaar: VOF Dandy.