Vertrouwensband belangrijk aan boord

Onno Wilner vaart met zijn zoon Jones (17) als matroos, stuurman Vaclav Tomiska en lichtmatroos Hendrik Hensema op het koppelverband Mi Anna-Mi Vera. Wilner hecht veel waarde aan een langdurige vertrouwensrelatie met het personeel. ‘Hendrik heeft hier aan boord een voordeel en een nadeel, want Jones is jonger en weet meer. Maar ze kunnen samen leren en als ze allebei normaal blijven doen bouwen ze een vertrouwensrelatie op en kunnen langdurig met elkaar blijven werken’, zegt Wilner.

-

Vertrouwensband belangrijk aan boord

Zowel Hendrik als Jones worden begeleid door schoolstagebegeleider Andries de Weert. Jones heeft een rommelige studietijd achter de rug. ‘Ik zat eerst in Harlingen op de Maritieme Academie, maar ik had moeite met de scheiding van mijn ouders. Ik werd er ook gediscrimineerd, want in het begin was ik een van de weinige gekleurde leerlingen. Ik liep op een gegeven moment erg voor en werd uitgemaakt voor "nerd". De vierde klas deed ik in IJmuiden. Ik zal er eerlijk over zijn, sinds ik weg ben uit Harlingen heb ik een potje van school gemaakt. Nu heb ik er zin in alles weer op te pakken. Mijn vader zegt dat hij op zijn zeventigste met pensioen gaat. Ik heb zelf het plan om over drie jaar mijn papieren te hebben en mijn vader van boord te sturen. Uiteindelijk hoop ik met mijn broertje van negen te varen, die nu nog in Zwolle op het internaat woont.’

Hendrik vaart sinds 4 september. Hij had nog nooit over de binnenvaart nagedacht. Het werk dat hij aan boord doet staat hem in elk geval aan. ‘Ik vind het tot nu toe superleuk. Ik zie heel Europa en alles is nieuw voor mij. Ik kijk mijn ogen uit. Dit is echt iets voor mij. Ik heb nog nooit wat afgemaakt en wist niet wat ik wilde. Metaalopleiding, detailhandel het was het allemaal niet. Soms is het erg hard werken. Je moet er wat voor doen, maar er staat ook wat tegenover. Ik verhonger hier in elk geval niet. Ik ga eerst matroos worden, dan stuurman. Dan ga ik kijken of ik schipper wil worden.’

Vistransport

De voorgeschiedenis van hun vader en baas is veelbewogen. Bij Wilner voor de deur losten vroeger schepen, want hij woonde in Nieuwemeer. ‘Je gaat eens kijken met je roeibootje en vaart een stukje mee. Aangezien je moet werken voor de kost ben ik gaan varen. Met twintig kwam ik in de binnenvaart terecht. Eerst als matroos, later heb ik een spits gekocht, maar mijn vrouw werd ziek en we konden niet verder varen. Toen ben ik in het vistransport naar Spanje terechtgekomen. Ik had al een vrachtwagenrijbewijs, want mijn vader had een vrachtwagen, omdat hij op de markt stond. Ik begon met één vrachtwagen. Toen ik er vijftien had en 400 tot 500 telefoontjes per dag kreeg, ben ik gestopt. Toen ben ik teruggegaan naar de binnenvaart. Eerst had ik een 55 meter, daarna een 67 meter en daarna dit schip en nog later de bak erbij.’

Jones herinnert zich het stressvolle werk van zijn vader nog goed. ‘Hij sprak in drie telefoons vier verschillende talen. Het ging de hele dag door. Ik vind het daarom geen goed idee als hij tot zijn zeventigste werkt. Mijn vader spreekt Nederlands, Duits, Engels, Frans, Spaans en hij verstaat Italiaans.’

Rotprijs

Wilner verwacht dat zijn beslissing terug te keren in de vaart een goede toekomstkeuze is, want de binnenvaart zal op de lange termijn minder te maken krijgen met extreme prijsdalingen dan het wegtransport. Ook al zet hij af en toe zijn vraagtekens bij de prijzen die sommigen op internet melden. ‘Ik snap niet waarom sommige mensen voor een bepaalde prijs kunnen varen of rijden. We hebben allemaal een zakjapanner. Op de Vrachtindicator staat soms de opmerking: "De reis is slecht, maar het komt privé goed uit". Mij komt het privé goed uit als ik voor 5000 euro meer de andere kant uit vaar. Dan kan ik voor 1000 euro een taxi nemen en heb ik nog 4000 euro meer. We varen allemaal weleens voor een rotprijs, maar geef dat dan gewoon toe.’

Wilner is erg blij met zijn personeel. Zo eten ze altijd met elkaar. Dat doen ze om isolement te voorkomen. ‘Waar ik ben is een rookvrije zone. Ik kan er niet tegen, want het slaat op mijn stem. Dat is het enige onderscheid dat ik maak. Ik ben niks meer, omdat ik een schip heb. Als iedereen wegloopt, zit ik alleen en dan kan ik niet eens koppelen. Je hebt elkaar nodig.’ (HDJ)

Scheepsgegevens
Scheepsnaam: Mi Anna.
Lengte: 95 meter.
Breedte: 9,50 meter.
Diepgang: 2,80 meter.
Tonnage: 1710.
Europanummer: 2322889.
Motor: Caterpillar 3512, 1385 pk.
Bouwjaar: 1970.
Thuishaven: Amsterdam.
Eigenaar: Scheepvaartbedrijf Mi Anna.

Gegevens bak
Naam: Mi Vera.
Lengte: 80 meter.
Breedte: 9,50 meter.
Diepgang: 2,60 meter.
Tonnage: 1285.
Europanummer: 2316370.
Bouwjaar: 1939.
Thuishaven: Amsterdam.
Eigenaar: Scheepvaartbedrijf Mi Anna.

 

Vertrouwensband belangrijk aan boord | Schuttevaer.nl

Vertrouwensband belangrijk aan boord

Onno Wilner vaart met zijn zoon Jones (17) als matroos, stuurman Vaclav Tomiska en lichtmatroos Hendrik Hensema op het koppelverband Mi Anna-Mi Vera. Wilner hecht veel waarde aan een langdurige vertrouwensrelatie met het personeel. ‘Hendrik heeft hier aan boord een voordeel en een nadeel, want Jones is jonger en weet meer. Maar ze kunnen samen leren en als ze allebei normaal blijven doen bouwen ze een vertrouwensrelatie op en kunnen langdurig met elkaar blijven werken’, zegt Wilner.

-

Vertrouwensband belangrijk aan boord

Zowel Hendrik als Jones worden begeleid door schoolstagebegeleider Andries de Weert. Jones heeft een rommelige studietijd achter de rug. ‘Ik zat eerst in Harlingen op de Maritieme Academie, maar ik had moeite met de scheiding van mijn ouders. Ik werd er ook gediscrimineerd, want in het begin was ik een van de weinige gekleurde leerlingen. Ik liep op een gegeven moment erg voor en werd uitgemaakt voor "nerd". De vierde klas deed ik in IJmuiden. Ik zal er eerlijk over zijn, sinds ik weg ben uit Harlingen heb ik een potje van school gemaakt. Nu heb ik er zin in alles weer op te pakken. Mijn vader zegt dat hij op zijn zeventigste met pensioen gaat. Ik heb zelf het plan om over drie jaar mijn papieren te hebben en mijn vader van boord te sturen. Uiteindelijk hoop ik met mijn broertje van negen te varen, die nu nog in Zwolle op het internaat woont.’

Hendrik vaart sinds 4 september. Hij had nog nooit over de binnenvaart nagedacht. Het werk dat hij aan boord doet staat hem in elk geval aan. ‘Ik vind het tot nu toe superleuk. Ik zie heel Europa en alles is nieuw voor mij. Ik kijk mijn ogen uit. Dit is echt iets voor mij. Ik heb nog nooit wat afgemaakt en wist niet wat ik wilde. Metaalopleiding, detailhandel het was het allemaal niet. Soms is het erg hard werken. Je moet er wat voor doen, maar er staat ook wat tegenover. Ik verhonger hier in elk geval niet. Ik ga eerst matroos worden, dan stuurman. Dan ga ik kijken of ik schipper wil worden.’

Vistransport

De voorgeschiedenis van hun vader en baas is veelbewogen. Bij Wilner voor de deur losten vroeger schepen, want hij woonde in Nieuwemeer. ‘Je gaat eens kijken met je roeibootje en vaart een stukje mee. Aangezien je moet werken voor de kost ben ik gaan varen. Met twintig kwam ik in de binnenvaart terecht. Eerst als matroos, later heb ik een spits gekocht, maar mijn vrouw werd ziek en we konden niet verder varen. Toen ben ik in het vistransport naar Spanje terechtgekomen. Ik had al een vrachtwagenrijbewijs, want mijn vader had een vrachtwagen, omdat hij op de markt stond. Ik begon met één vrachtwagen. Toen ik er vijftien had en 400 tot 500 telefoontjes per dag kreeg, ben ik gestopt. Toen ben ik teruggegaan naar de binnenvaart. Eerst had ik een 55 meter, daarna een 67 meter en daarna dit schip en nog later de bak erbij.’

Jones herinnert zich het stressvolle werk van zijn vader nog goed. ‘Hij sprak in drie telefoons vier verschillende talen. Het ging de hele dag door. Ik vind het daarom geen goed idee als hij tot zijn zeventigste werkt. Mijn vader spreekt Nederlands, Duits, Engels, Frans, Spaans en hij verstaat Italiaans.’

Rotprijs

Wilner verwacht dat zijn beslissing terug te keren in de vaart een goede toekomstkeuze is, want de binnenvaart zal op de lange termijn minder te maken krijgen met extreme prijsdalingen dan het wegtransport. Ook al zet hij af en toe zijn vraagtekens bij de prijzen die sommigen op internet melden. ‘Ik snap niet waarom sommige mensen voor een bepaalde prijs kunnen varen of rijden. We hebben allemaal een zakjapanner. Op de Vrachtindicator staat soms de opmerking: "De reis is slecht, maar het komt privé goed uit". Mij komt het privé goed uit als ik voor 5000 euro meer de andere kant uit vaar. Dan kan ik voor 1000 euro een taxi nemen en heb ik nog 4000 euro meer. We varen allemaal weleens voor een rotprijs, maar geef dat dan gewoon toe.’

Wilner is erg blij met zijn personeel. Zo eten ze altijd met elkaar. Dat doen ze om isolement te voorkomen. ‘Waar ik ben is een rookvrije zone. Ik kan er niet tegen, want het slaat op mijn stem. Dat is het enige onderscheid dat ik maak. Ik ben niks meer, omdat ik een schip heb. Als iedereen wegloopt, zit ik alleen en dan kan ik niet eens koppelen. Je hebt elkaar nodig.’ (HDJ)

Scheepsgegevens
Scheepsnaam: Mi Anna.
Lengte: 95 meter.
Breedte: 9,50 meter.
Diepgang: 2,80 meter.
Tonnage: 1710.
Europanummer: 2322889.
Motor: Caterpillar 3512, 1385 pk.
Bouwjaar: 1970.
Thuishaven: Amsterdam.
Eigenaar: Scheepvaartbedrijf Mi Anna.

Gegevens bak
Naam: Mi Vera.
Lengte: 80 meter.
Breedte: 9,50 meter.
Diepgang: 2,60 meter.
Tonnage: 1285.
Europanummer: 2316370.
Bouwjaar: 1939.
Thuishaven: Amsterdam.
Eigenaar: Scheepvaartbedrijf Mi Anna.