Omdat ik als zeeman zodra het schip gemeerd lag en zodra het ook maar even mogelijk was, aan de wal verdaagde (om de toerist uit te hangen), heb ik heel veel beroemde en minder bekende zaken gezien. Waar een landrot een peperdure vakantie boekt om Venetië, de toren van Pisa, Hiroshima, de Amazone, het Operahouse in Sydney of de Noordpool te verkennen, was ik gewoon in de buurt met mijn schip. En had (nam) ik tijd om deze markante punten te bezoeken. Dat klinkt een beetje bravourderig (hoe noem je dat?) maar het was gewoon het plezierige deel van mijn werk.

Iedere keer, terug aan boord, na een middagje aan de wal (‘Alles goed gegaan, stuurman?’) nam ik schatten aan ervaring mee. Soms, een heel enkele keer, kwam er commentaar op mijn uitstapjes. Dan verontschuldigde ik mijzelf dat er mensen bestaan die elke dag naast een beroemde plek wonen of zelfs erop.

Ikzelf woon op een steenworp afstand van Hoorn, ook een historische stad die bezocht wordt door veel toeristen. Die hebben er veel geld voor over om de Hoofdtoren te zien vanaf het Houten Hoofd. En ineens zien ze die jongens op het havenmuurtje, starend over het water. De Scheepsjongens van Bontekoe. Er worden selfies gemaakt, kinderen worden op het muurtje gehesen en zitten voor de foto naast leeftijdsgenootjes van 400 jaar terug.

Iets soortgelijks overkwam mij ook een aantal jaren geleden. Omdat mijn schip vertraging had en ik al in Singapore was, had ik daar een minivakantie. Goed hotel, dichtbij de stad, verzekerd van twee dagen, het kon niet mooier. Het zal wat tandengeknars hebben veroorzaakt bij bepaalde mensen op kantoor (veel hogere hotelrekening), maar ik was vrij om te gaan waar ik wilde.

Het werd een rondvaart door de ‘oude stad’ (tussen aanhalingstekens, want veel authenticiteit was er niet te zien), vergapen aan de meest gedurfde architectuur en natuurlijk de Aziatische restaurantjes. Moe maar voldaan slenterde ik langs de rivier richting hotel. En toen zag ik ze: de scheepsjongens van Singapore! Eén van hen sprong direct te water, de anderen stonden te lummelen op de kade. Levensgrote beelden van kinderen, zoals de beeldengroep in Hoorn. Was de maker van deze beeldengroep ooit in Hoorn geweest, waar hij op het idee was gekomen? Had hij selfies genomen op het muurtje, alvorens terug te vliegen naar Singapore?

Ik zal het nooit weten.

Meer Zware Kees op: zwarekeesartenstories.jouwweb.nl