Zijn eerste ervaring had hij op de eetbare oliën-tankers van zijn vader, Andries Westra. ‘De drab, die onder de heaterleidingen ligt, stolt. Die moet je sweepen. Dat zijn best zware omstandigheden bij 60 graden. Dan ga je met een sixpack water naar beneden om het vol te houden.’
Robin ging van 2012 tot 2019 naar de Maritieme Academie in Harlingen. Via de BBL-opleiding werd hij matroos op tankers van Interstream, maar kon direct na zijn studie als schipper beginnen op het beunschip Brisani van Nico Duikersloot. ‘We voeren zand van het IJsselmeer aan voor IJburg. Tien reizen in de week, knallen. Je leert met weersomstandigheden omgaan, het IJsselmeer is niet voor iedereen weggelegd. Je moet er stalen zenuwen voor hebben. Vooral met noordwest.’
Na acht maanden op de Brisani, ging Robin samen met zijn broer Rutger-Jan naar UniBarge en werd tweede schipper op de tanker Chicago. ‘Ik had er toen vertrouwen in dat ik kon varen. Dat was het tweede deel van mijn varen.’
Bij UniBarge haalde hij zijn Rijnpatent tot Mannheim. De regelgeving was een minpunt van de tankvaart. ‘Ik ben ermee opgegroeid, maar je zit met een generatie aan boord die dat niet is. Alles wordt gedigitaliseerd, waardoor de kloof nog groter wordt. Je bent dan dat jonge, bijdehante ventje.’ Na vier jaar bij UniBarge, werd Robin als ZZP’er aflosschipper. ‘Dat was het derde deel van mijn varen. Heel veel beter is het niet dan in loondienst, maar het was voor mij een stappenplan om te wennen aan een eigen schip. En anderhalf jaar geleden ben ik Joan tegengekomen.’
Visserij is het mooiste vak dat je kunt haten
Mokkapuntjes
Joan komt van de wal, uit Friesland, en werkte als doktersassistente. ‘Ik was begonnen aan een HBO-opleiding social work’, vertelt ze. ‘Ik wilde heel graag wat anders doen, maar wist niet zo goed wat. En toen zei Robin: wil je dit niet proberen? In mijn studie zat te weinig uitdaging en door Robin zag ik de vrijheid van dit werk. En je bent altijd samen.’
Om samen te kunnen varen, werd Robin aflosschipper op de Glensanda van Amer Shipping. Ze voeren twee weken op, twee weken af. Via Edumar haalde Joan haar matrozenpapieren. Robin en Joan bleven slechts een halfjaar bij Amer Shipping, want toen kwam de Anna Maria in beeld. De Anna Maria (62,49 x 7,58 meter, 801 ton, 650 pk Volvo Penta) werd in 1961 bij Janathijs in Rumst gebouwd als de Kreta voor de Rijn en Kanaalvaart Rederij in Antwerpen. ‘Op Facebook worden dit soort schepen mokkapuntjes genoemd’, vertelt Robin. ‘Vroeger waren ze bruin op de kop. Ze zijn heel zwaar gebouwd voor staalrollen uit België naar Duitsland.’
Omdat hij met een schip uit 1961 kansloos dacht te zijn bij een bank, kwam Robin via financieel adviseur Henk Schoonderwoerd op de crowdfundingsite Geldvoorelkaar.nl. Robin en Joan zitten in de vrije vaart. Behalve met veevoer en kunstmest varen ze met staalrollen, maar ook zand en grind. ‘Als het hoogwater is varen we binnenlands en België, als het water weer wat zakt gaan we vaak Duitsland in.’
Avontuur
‘Behalve passagiersvaart heb ik alles gedaan wat met varen te maken heeft’, zegt Robin. Op zijn zestiende heeft hij in de zeevisserij gezeten. Hij voer op drie kotters en viste op tong, schol en garnalen. ‘Visserij is het mooiste vak dat je kunt haten. Je staat dag en nacht op je poten en toch vind je het mooi. Het avontuur is de drijfveer. Misschien dat we daarom nu in de losse vaart zitten.’
Een dierbare herinnering bewaart hij aan een reis door het gebergte toen zijn vader hem liet sturen. ‘Dat je zelf door het gebergte vaart en je vader niks meer hoeft te zeggen en trots achter je staat. Terwijl je nog maar 15 bent. Ik denk dat het daardoor zo vroeg begonnen is op de Brisani en met een eigen schip op je 24ste.’