Op een winderige zomerdag loop ik over de Havendijk met aan de ene kant een rij donkergroene, houten huisjes met witte strepen, aan de andere kant een haventje. De dijk is verboden voor doorgaand verkeer, behoudens uitzonderingen: voornamelijk bierbusjes met bestemming de kroegen op de dijk. Het is lastig rijden tussen drommen toeristen, die kijken alsof ze in een pretpark zijn beland, maar niet weten waar de attractie is. In deze haven zie je al lang geen aangemeerde vissersschepen meer voor de kant, op een enkele recreatiebotter na. In de haven van Marken zijn voornamelijk boten gemeerd van mensen die zeker één keer per jaar hun jacht bezoeken.