Column

Zware Kees: Scrubbers

Wie maakte zich 20 jaar geleden druk over dikke geelzwarte rookwolken, afkomstig van schepen? ‘Schepen horen te roken. Dat doen ze al sinds het stoomtijdperk’ werd gezegd. Áls het al ter sprake kwam. Zelfs tijdens de eerste internationale milieuconferenties (1979, World Climate Conference, 1988 IPCC, 1990 Genève) en later elk jaar een nieuwe, bleef het mariene milieu buiten schot. ‘Die oneindig diepe, grote oceanen, die koepel van lucht daarboven… Dat beetje rook lost wel op!’, zei een kapitein theatraal toen ik eens een opmerking maakte dat onze schoorsteen wel erg veel rook uitbraakte. Dat was nog in de tijd dat afval ook ‘gewoon’ over de muur ging.

'Zeeschepen horen te roken, dat doen ze al sinds het stoomtijdperk...' Foto Zware Kees

Maar langzaamaan kwam er een kentering. Geconfronteerd met verontrustende milieufeiten werd het gebruik van hoogzwavelige stookolie verboden. Daarop zochten veel rederijen een manier om daar toch op te blijven varen. Want: goedkoop. En voila! Uit de hoge hoed van de techniek was daar de scrubber. Een gaswasser die uitlaatgassen ontdoet van zwavel. Geen zure regen meer, geen geelachtige zwarte rook (alleen nog zwarte) en het waswater dat hiervoor wordt gebruikt is gewoon gratis zeewater! 

Geniaal, olieproducenten blij, reders en vervoerders blij, milieugroeperingen gesust…hoewel?

‘Maar wat gebeurt er dan met dat waswater?’ 

Wat een vervélende vraag! Weer zo’n geitenwollensokken-figuur die nog nooit heeft gewerkt en…

‘Er bestaan twee soorten scrubbers: closed loop en open loop. Een open loop-scrubber is goedkoper; het vuile waswater gaat overboord. De closed loop daarentegen is wel wat duurder maar…’

De meeste scheepseigenaren kozen dus voor de goedkoopste variant: open loop. ‘Ach, dat wijde, wijde water! Een beetje zwavel meer of minder, dat merkt niemand! Dat verdunt wel…’

En toch laaide de discussie weer op. Op drukbevaren routes – vaak ondiepe zeeën – wordt wel érg veel waswater geloosd. 

Gelukkig weet onze minister Harbers van Infrastructuur en Waterstaat, niet echt bekend om zijn vooruitstrevende milieuaspiraties, het zeker: ‘Ach, het scrubberwater wordt na lozing direct verdund, waardoor de gehaltes in zee dermate laag blijven dat geen schadelijke effecten te verwachten zijn.’ (Die oneindig diepe en grote oceanen…)

Zo, dat heb ik toch weer mooi geformuleerd, moet Harbers hebben gedacht. Toch was daar het verhaal niet mee van de baan. Veel milieugroeperingen en ook de IMO doen en deden nader onderzoek en het lijkt erop dat open loop-scrubbers hun langste tijd alweer hebben gehad.

In veel havens mag een open loop-scrubber niet meer worden gebruikt. Zelfs milieu-susser Harbers erkent nu toch dat er ‘een mogelijk onvoorzien, negatief effect op het mariene milieu is’.

Waarop zijn collega uit de Tweede Kamer Van Raan (PvdD) fijntjes opmerkte: 

‘Tja, dat was te voorzien…’

Lees hier alle columns van Zware Kees.

Zie ook: https://zwarekeesartenstories.jouwweb.nl

Zware Kees: Scrubbers | Schuttevaer.nl
Column

Zware Kees: Scrubbers

Wie maakte zich 20 jaar geleden druk over dikke geelzwarte rookwolken, afkomstig van schepen? ‘Schepen horen te roken. Dat doen ze al sinds het stoomtijdperk’ werd gezegd. Áls het al ter sprake kwam. Zelfs tijdens de eerste internationale milieuconferenties (1979, World Climate Conference, 1988 IPCC, 1990 Genève) en later elk jaar een nieuwe, bleef het mariene milieu buiten schot. ‘Die oneindig diepe, grote oceanen, die koepel van lucht daarboven… Dat beetje rook lost wel op!’, zei een kapitein theatraal toen ik eens een opmerking maakte dat onze schoorsteen wel erg veel rook uitbraakte. Dat was nog in de tijd dat afval ook ‘gewoon’ over de muur ging.

'Zeeschepen horen te roken, dat doen ze al sinds het stoomtijdperk...' Foto Zware Kees

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Wilt u onbeperkt lezen? Word abonnee en krijg toegang tot unieke maritieme vakinformatie waarmee u altijd up-to-date bent.

Abonneer