Column

Zware Kees: Beren en beluga’s

Het gebeurt niet vaak dat ik in een toeristenwinkeltje kom en het gebeurt nog veel minder dat ik er dan ook wat koop. Maar nu sta ik in zo’n zaak te twijfelen of ik nu die ene of dat andere zal kopen. Nee, ik ga nog niet vertellen waartussen ik wil kiezen, het moet een verrassing blijven.

‘Hoe oud is de baby?’, vraagt de verkoopster. Ze is klein en heeft een rond, bijna Aziatisch gezicht. Half Inuit, half Cree indiaan, vertelt ze wanneer mijn Filipijnse derde stuurman haar brutaal vraagt of ze óók uit de Filipijnen komt.

‘Eh, die moet nog worden geboren…’, het klinkt een beetje vaag voorbarig, besef ik, en zo kijkt de verkoopster ook. Maar ja, voor de eerste keer opa worden is érg ingewikkeld.

Nadat onze kok, die ook mee is, nog snel een T-shirtje op de rug van de derde stuurman heeft gepast – ‘Mijn vriendin is ongeveer even klein als jij…’ – gaan we terug aan boord.

Onderweg komen we een standbeeld van een ijsbeer tegen. Gehucht Churchill schijnt bekend te zijn om haar vele ijsberen. In Nederland staat bij het verlaten van de bebouwde kom een blauw bord met een streep erdoor, hier staan borden die waarschuwen voor beren. ‘Report bear sightings!’ en ‘Do not walk in this area!’.

Gisteravond werd er zelfs een beer in het centrum van het dorp gespot.

Toch waag ik het erop Cape Merry te bezoeken. Op deze kaap zag ik tijdens de aanloop van Churchill een klein fort en talloze beluga’s, die vlak onder de kust zwemmen. Nieuwsgierig geworden of ik van dichtbij een foto kan maken van deze wonderlijke witte walvissen neem ik de scheepsfiets en ga erop uit. De haast tandeloze portier van het haventje wijst me enthousiast de weg.

‘But keep your eyes open! Het is niet uit te sluiten dat er een verdwaalde ijsbeer rondloopt!’, laat hij er weinig geruststellend op volgen.

Aan het begin van de gravelweg, richting kaap, staat weer zo’n bord. ‘Do not walk in this area!’ Eronder staat een vervaarlijke ijsbeer afgebeeld. Ik kijk van het bord naar mijn fiets en dan naar de weg. Aan weerszijden liggen grote, door ijs platgeschuurde rotsen, met daartussen lage vegetatie. Ideaal voor een beer om op de loer te liggen, denk ik.

Er nadert een auto. Ik wenk de chauffeur. ‘Is het veilig om per fiets naar Cape Merry te rijden? Vanwege ijsberen?’

De chauffeur kijkt me schattend aan. ‘Als je sneller kunt fietsen dan een ijsbeer kan rennen wel…’ is het laconieke antwoord.

Zware Kees: Beren en beluga’s | Schuttevaer.nl
Column

Zware Kees: Beren en beluga’s

Het gebeurt niet vaak dat ik in een toeristenwinkeltje kom en het gebeurt nog veel minder dat ik er dan ook wat koop. Maar nu sta ik in zo’n zaak te twijfelen of ik nu die ene of dat andere zal kopen. Nee, ik ga nog niet vertellen waartussen ik wil kiezen, het moet een verrassing blijven.

‘Hoe oud is de baby?’, vraagt de verkoopster. Ze is klein en heeft een rond, bijna Aziatisch gezicht. Half Inuit, half Cree indiaan, vertelt ze wanneer mijn Filipijnse derde stuurman haar brutaal vraagt of ze óók uit de Filipijnen komt.

‘Eh, die moet nog worden geboren…’, het klinkt een beetje vaag voorbarig, besef ik, en zo kijkt de verkoopster ook. Maar ja, voor de eerste keer opa worden is érg ingewikkeld.

Nadat onze kok, die ook mee is, nog snel een T-shirtje op de rug van de derde stuurman heeft gepast – ‘Mijn vriendin is ongeveer even klein als jij…’ – gaan we terug aan boord.

Onderweg komen we een standbeeld van een ijsbeer tegen. Gehucht Churchill schijnt bekend te zijn om haar vele ijsberen. In Nederland staat bij het verlaten van de bebouwde kom een blauw bord met een streep erdoor, hier staan borden die waarschuwen voor beren. ‘Report bear sightings!’ en ‘Do not walk in this area!’.

Gisteravond werd er zelfs een beer in het centrum van het dorp gespot.

Toch waag ik het erop Cape Merry te bezoeken. Op deze kaap zag ik tijdens de aanloop van Churchill een klein fort en talloze beluga’s, die vlak onder de kust zwemmen. Nieuwsgierig geworden of ik van dichtbij een foto kan maken van deze wonderlijke witte walvissen neem ik de scheepsfiets en ga erop uit. De haast tandeloze portier van het haventje wijst me enthousiast de weg.

‘But keep your eyes open! Het is niet uit te sluiten dat er een verdwaalde ijsbeer rondloopt!’, laat hij er weinig geruststellend op volgen.

Aan het begin van de gravelweg, richting kaap, staat weer zo’n bord. ‘Do not walk in this area!’ Eronder staat een vervaarlijke ijsbeer afgebeeld. Ik kijk van het bord naar mijn fiets en dan naar de weg. Aan weerszijden liggen grote, door ijs platgeschuurde rotsen, met daartussen lage vegetatie. Ideaal voor een beer om op de loer te liggen, denk ik.

Er nadert een auto. Ik wenk de chauffeur. ‘Is het veilig om per fiets naar Cape Merry te rijden? Vanwege ijsberen?’

De chauffeur kijkt me schattend aan. ‘Als je sneller kunt fietsen dan een ijsbeer kan rennen wel…’ is het laconieke antwoord.