De uitvaartdienst in de grote Laurenskerk in Rotterdam werd naar schatting door bijna duizend familieleden, vrienden en relaties bijgewoond. In de toespraken klonk veel lof en waardering voor werk en inzet van de overleden binnenvaarder. Zijn eigen bemanningsleden droegen de kist op handen het schip van de kerk in en uit. Toen de rouwstoet daarna de Erasmusbrug passeerde, bliezen daar de VT-tankers Vlissingen en Vlaardingen in V-formatie hun eerbetoon.

In het midden
Johan had zich zelf het liefst met een ‘één, twee, drie in Godsnaam’, in zeildoek gehuld, laten wegzinken bij boei P1 op het IJsselmeer voor Pampus, vertelde voorganger drs Leo Donkersloot bij aanvang van de uitvaartdienst. Maar als het dan toch moest, was ‘bidden, zingen en de zegen’, met zijn vrouw Adry en de kinderen in het midden van de kerk, ook goed. En zo geschiedde. De kerk was volgestroomd, de wachtrij buiten in de kou loste zich na een uur langzaam op, binnenvaarders uit alle geledingen vonden elkaar en vulden de rijen in de kerk, met achterin de kist, in de zijbeuk de condoleances voor de nabestaanden en voorin tientallen witte bloemstukken.