Heidi en Robert verlangen naar betere tijden

Robert Boere en Heidi van der Linden varen met hun vier maanden oude zoontje Daan op het koppelverband Explosief. Ze hopen op betere tijden, want de crisis raakt hen hard. Afgezien van de financiële tegenvallers hebben ze ook last van een gebrek aan sociale contacten. In de toekomst hopen ze weer vaker naar huis te kunnen.

-

Heidi en Robert verlangen naar betere tijden

Door

Henriette Driesen-Joanknecht

‘Het komt op deze manier niet uit, maar we zijn gezond, hebben een gezonde zoon en elkaar’, zegt Heidi. ‘Voor Daan hebben we een jongetje verloren en de zwangerschap van Daan was moeizaam.

  • Koppelverband Explosief kwam midden in crisis in de vaart
  • ‘We houden het vol, maar geen jaren meer’

Dat heeft mijn kijk op dingen wel veranderd. Je hebt als je zo vaart als wij doen je gezin om je heen. Voor onze familie en met name de opa’s en oma’s van Daan is het lastiger. Die hebben het er moeilijk mee, dat ze Daan minder zien. Mijn schoonouders varen op de Portofino en zien hem nog weleens onderweg, maar mijn ouders zijn van de wal. We waren eerst van plan om vrije tijd te gaan varen, maar dat is nu geen optie.’

Oncologie

Voordat ze ging varen werkte Heidi in het IJsselland ziekenhuis op de afdeling oncologie.
Aanvankelijk combineerde ze dat met varen. Het aan boord zijn bevalt haar goed. ‘Ik wilde mijn werk in het ziekenhuis in het begin niet opgeven. Ik werkte vier dagen in het ziekenhuis en drie dagen aan boord. Dus na mijn laatste dienst reed ik naar Frankfurt naar het schip. Dat was niet vol te houden. Op het laatst woog ik niks meer. Toen heb ik besloten vast aan boord te komen. Dat bevalt me goed. Op de oncologie ging iedereen dood en ze leken steeds jonger te worden. Op een gegeven moment zat ik bij een meisje van 33 met een kind. Het kwam steeds dichterbij. Het was mooi geweest.’
Heidi verbaasde zich erover dat de bedragen die in de zorg worden betaald een stuk lager liggen dan de lonen van een matroos. ‘In het begin verbaasde ik me daar echt over. Ik had netto in de zorg 1300 euro. Dat is daar een heel normaal loon.’

Samenwerking

Het leven aan boord is een stuk rustiger, constateert ze. ‘Het is heel relaxed. Je hebt je gezin om je heen. We hebben het super. Als het straks weer wat beter gaat, kunnen we af en toe weer lekker een weekje naar huis.’
Ondanks de crisis zijn ze niet ontevreden over de stappen die ze hebben gezet. ‘We hebben dit schip samen met Rook Ruijtenberg en zijn vrouw Rolanda. De samenwerking bevalt goed. We zijn vier jaar geleden begonnen en hebben nog geen onenigheid gehad. Het enige wat we tot nu toe te wensen hebben is iets meer werk. We zijn met dit schip in de crisis begonnen. Dat is natuurlijk ook niet heel handig.’
Grootste probleem is dat de aansluiting slechter is, constateert Robert. ‘De prijzen zijn slechter en er is minder werk, waardoor de aansluiting slechter is. In principe houden we het wel vol, maar het moet geen jaren duren. Ik zie bij mijn vader, die veel minder hypotheek heeft ook dat het veel minder is. Het treft niet alleen ons soort schepen.’

Lieve buren

Hun huis wordt momenteel bijgehouden door de buren, vertelt Heidi. ‘Die wil ik echt bedanken, onze lieve buren Monique Versteeg en Peter Monster. Ze houden ons hele huis en de tuin bij. Als we eens naar huis kunnen, dan bellen we en zetten ze de verwarming hoger. Naast de voordeur staat een stoeltje en daar staat dan een bak met violen op met Welkom Thuis. Dat vind ik zó lief. Ik hoop ze in de toekomst weer vaker te kunnen zien.’

Scheepsgegevens

Scheepsnaam schip: Explosief. Lengte: 95,50 meter. Breedte: 11,45 meter. Diepgang: 3,41 meter. Tonnage: 2658. Europanummer: 02331638. Motor: 2x 1700 pk Cummins. Bouwjaar: 2009. Eigenaar: VOF Explosief. Thuishaven: Werkendam.
Scheepsnaam bak: Explosief 2. Lengte: 81,50 meter. Breedte: 11,45 meter. Diepgang: 3,41 meter. Tonnage: 2441. Europanummer: 02332224. Bouwjaar: 2009. Eigenaar: VOF Explosief. Thuishaven: Werkendam.

Heidi en Robert verlangen naar betere tijden | Schuttevaer.nl

Heidi en Robert verlangen naar betere tijden

Robert Boere en Heidi van der Linden varen met hun vier maanden oude zoontje Daan op het koppelverband Explosief. Ze hopen op betere tijden, want de crisis raakt hen hard. Afgezien van de financiële tegenvallers hebben ze ook last van een gebrek aan sociale contacten. In de toekomst hopen ze weer vaker naar huis te kunnen.

-

Heidi en Robert verlangen naar betere tijden

Door

Henriette Driesen-Joanknecht

‘Het komt op deze manier niet uit, maar we zijn gezond, hebben een gezonde zoon en elkaar’, zegt Heidi. ‘Voor Daan hebben we een jongetje verloren en de zwangerschap van Daan was moeizaam.

  • Koppelverband Explosief kwam midden in crisis in de vaart
  • ‘We houden het vol, maar geen jaren meer’

Dat heeft mijn kijk op dingen wel veranderd. Je hebt als je zo vaart als wij doen je gezin om je heen. Voor onze familie en met name de opa’s en oma’s van Daan is het lastiger. Die hebben het er moeilijk mee, dat ze Daan minder zien. Mijn schoonouders varen op de Portofino en zien hem nog weleens onderweg, maar mijn ouders zijn van de wal. We waren eerst van plan om vrije tijd te gaan varen, maar dat is nu geen optie.’

Oncologie

Voordat ze ging varen werkte Heidi in het IJsselland ziekenhuis op de afdeling oncologie.
Aanvankelijk combineerde ze dat met varen. Het aan boord zijn bevalt haar goed. ‘Ik wilde mijn werk in het ziekenhuis in het begin niet opgeven. Ik werkte vier dagen in het ziekenhuis en drie dagen aan boord. Dus na mijn laatste dienst reed ik naar Frankfurt naar het schip. Dat was niet vol te houden. Op het laatst woog ik niks meer. Toen heb ik besloten vast aan boord te komen. Dat bevalt me goed. Op de oncologie ging iedereen dood en ze leken steeds jonger te worden. Op een gegeven moment zat ik bij een meisje van 33 met een kind. Het kwam steeds dichterbij. Het was mooi geweest.’
Heidi verbaasde zich erover dat de bedragen die in de zorg worden betaald een stuk lager liggen dan de lonen van een matroos. ‘In het begin verbaasde ik me daar echt over. Ik had netto in de zorg 1300 euro. Dat is daar een heel normaal loon.’

Samenwerking

Het leven aan boord is een stuk rustiger, constateert ze. ‘Het is heel relaxed. Je hebt je gezin om je heen. We hebben het super. Als het straks weer wat beter gaat, kunnen we af en toe weer lekker een weekje naar huis.’
Ondanks de crisis zijn ze niet ontevreden over de stappen die ze hebben gezet. ‘We hebben dit schip samen met Rook Ruijtenberg en zijn vrouw Rolanda. De samenwerking bevalt goed. We zijn vier jaar geleden begonnen en hebben nog geen onenigheid gehad. Het enige wat we tot nu toe te wensen hebben is iets meer werk. We zijn met dit schip in de crisis begonnen. Dat is natuurlijk ook niet heel handig.’
Grootste probleem is dat de aansluiting slechter is, constateert Robert. ‘De prijzen zijn slechter en er is minder werk, waardoor de aansluiting slechter is. In principe houden we het wel vol, maar het moet geen jaren duren. Ik zie bij mijn vader, die veel minder hypotheek heeft ook dat het veel minder is. Het treft niet alleen ons soort schepen.’

Lieve buren

Hun huis wordt momenteel bijgehouden door de buren, vertelt Heidi. ‘Die wil ik echt bedanken, onze lieve buren Monique Versteeg en Peter Monster. Ze houden ons hele huis en de tuin bij. Als we eens naar huis kunnen, dan bellen we en zetten ze de verwarming hoger. Naast de voordeur staat een stoeltje en daar staat dan een bak met violen op met Welkom Thuis. Dat vind ik zó lief. Ik hoop ze in de toekomst weer vaker te kunnen zien.’

Scheepsgegevens

Scheepsnaam schip: Explosief. Lengte: 95,50 meter. Breedte: 11,45 meter. Diepgang: 3,41 meter. Tonnage: 2658. Europanummer: 02331638. Motor: 2x 1700 pk Cummins. Bouwjaar: 2009. Eigenaar: VOF Explosief. Thuishaven: Werkendam.
Scheepsnaam bak: Explosief 2. Lengte: 81,50 meter. Breedte: 11,45 meter. Diepgang: 3,41 meter. Tonnage: 2441. Europanummer: 02332224. Bouwjaar: 2009. Eigenaar: VOF Explosief. Thuishaven: Werkendam.