De radio komt tot leven. ‘Kapitein, de agent is er. Ik loop met hem mee naar boven.’

Even later steekt een vriendelijke, oudere man zijn hoofd om de hoek van de deur van mijn kantoortje. ‘Goodmorning Cornelis!’, begroet hij mij joviaal. Terwijl ik opsta om hem de hand te schudden en mijn gezicht in een glimlach pers, vraag ik mijzelf af hoe hij weet dat ik Cornelis heet. Heb ik dat soms onder mijn mails gezet? Dat doe ik nooit! Of… het zal toch niet waar zijn! Gisteren kwam er ook al iemand van het agentschap aan boord. Ook een oudere man. Het zal toch niet…?