Van het ene moment op het andere was daar de weerzin. Ik loop aan dek te sjouwen met gereedschap in een vuile, bezwete overall. Het is zomer in Turkü en de Finse mussen, als die al bestaan, vallen van het dak. Zomers zijn de dagen daar heel érg lang. Rond middernacht wordt het schemerig en niet lang daarna is het alweer dag. Op het rederijkantoor moeten ze toen hebben gedacht: ‘Verrek kerel, zó lang daglicht! Dan kan de bemanning ook wel even doorgaan… (Er wordt alléén bij daglicht gewerkt, voor de veiligheid…)’.